Jan Pen (1) (1921–2010)

En onmiddellijk is daar weer die kenmerkende toon, die prikkelende, maar soms ook bijtende ironie en dat opvallende vermogen om verschillen van inzicht te bedekken met een grote mate van verdraagzaamheid. Pen ten voeten uit !
De bundel bestaat uit beschouwingen over economie, maar ook zijn meer persoonlijke herinneringen komen aan bod.
”Een bluesje in C” is een prikkelende bijdrage over Jazz en het musiceren in het algemeen. In beeldende taal wordt zijn enthousiasme voor het ritme en het metrum op een wel heel mooie manier beschreven. Natuurlijk gaat het ook over economie. Volksstammen zijn uit zijn boeken onderwezen en velen hebben onder zijn leiding kennisgemaakt met Keynes en de Neo-Klassieken.

Pen was niet bescheiden, dat is zoals hij zelf zegt een deugd die hij niet had, maar op een bijzondere manier trots op zijn wetenschappelijk werk, zijn vriendschappen en op zijn promovendi.
En natuurlijk op zijn ’Parade van Pen’ die nog steeds gebruikt wordt in statistische beschouwingen over inkomensverdeling.

Die toon, dat hoogwaardige relativeren, ik zal het altijd blijven missen.

(voor de liefhebber: In ’Onder Professoren’ van zijn vriend W.F. Hermans figureerde Pen als Tabe Pap)… (meer)