Deborah Van Der Starre

In 2010 vertrekt Deborah v/d Starre naar Polen. Ze is een van de ruim honderd deelnemers aan een reis die het Nederlands Auschwitz Comité organiseert. Op het programma staan onder meer bezoeken aan de voormalige concentratiekampen Auschwitz, Majdanek en Sobibor. Van der Starre spreekt als journaliste met verschillende deelnemers die allemaal hun eigen reden hebben om de trip te maken, maar tijdens de reis en vooral ook tijdens de gesprekken, wordt Deborah steeds meer met zichzelf geconfronteerd. Deborah van der Starre heeft zelf een Joodse achtergrond en heeft grote moeite om objectief programmamaakster te blijven. Ze ervaart al snel dat ze tijdens deze reis niet de observator kan zijn die ze graag wil zijn. Haar eigen achtergrond belet dat. Terug in Nederland houdt ze contact met haar medereizigers. De reis heeft hen antwoorden gegeven, rust doordat ze gezien hebben waar hun familie is vermoord. Deborah heeft dat niet en beseft dat ze terug moet. Maar dan alleen, zonder groep. Een jaar later gaat ze opnieuw naar Polen om de plaatsen te bezoeken waar ze eerder was. Ze gaat ook weer naar Sobibor waar een groot deel van haar familie de dood vond in de gaskamer. Ze gaat er naar toe met maar één doel, hun namen noemen. Volgens de Joodse traditie blijven zij wiens namen worden genoemd voortleven in de herinnering. Een jaar eerder was van der Starre hier niet toe in staat, is ze dat nu wel? (fonte: Nederlands Auschwitz Comité)… (meer)

In 2010 vertrekt Deborah v/d Starre naar Polen. Ze is een van de ruim honderd deelnemers aan een reis die het Nederlands Auschwitz Comité organiseert. Op het programma staan onder meer bezoeken aan de voormalige concentratiekampen Auschwitz, Majdanek en Sobibor. Van der Starre spreekt als journaliste met verschillende deelnemers die allemaal hun eigen reden hebben om de trip te maken, maar tijdens de reis en vooral ook tijdens de gesprekken, wordt Deborah steeds meer met zichzelf geconfronteerd. Deborah van der Starre heeft zelf een Joodse achtergrond en heeft grote moeite om objectief programmamaakster te blijven. Ze ervaart al snel dat ze tijdens deze reis niet de observator kan zijn die ze graag wil zijn. Haar eigen achtergrond belet dat. Terug in Nederland houdt ze contact met haar medereizigers. De reis heeft hen antwoorden gegeven, rust doordat ze gezien hebben waar hun familie is vermoord. Deborah heeft dat niet en beseft dat ze terug moet. Maar dan alleen, zonder groep. Een jaar later gaat ze opnieuw naar Polen om de plaatsen te bezoeken waar ze eerder was. Ze gaat ook weer naar Sobibor waar een groot deel van haar familie de dood vond in de gaskamer. Ze gaat er naar toe met maar één doel, hun namen noemen. Volgens de Joodse traditie blijven zij wiens namen worden genoemd voortleven in de herinnering. Een jaar eerder was van der Starre hier niet toe in staat, is ze dat nu wel? (fonte: Nederlandse Auschwitz Comittée)… (meer)

Documentario sulla possibile comparsa di un monumento con i 102.000 nomi di vittime olandesi dell'Olocausto che non hanno la loro tomba o memoriale. Il documentario racconta la storia dei vari piani che sono stati avviati nei Paesi Bassi. E sulla base di questo, verrà data una risposta alla domanda: com'è possibile che nei Paesi Bassi nel 2015 non ci sia ancora un monumento che commemori tutte le vittime delle persecuzioni? Nel giugno 2014 tutto sembrava brocche e brocche, il sindaco Eberhart van der Laan ha chiesto al presidente del comitato olandese di Auschwitz di portare l'architetto Daniel Libeskind nei Paesi Bassi e di presentare i suoi piani a una conferenza stampa su larga scala. In questa conferenza stampa, Van der Laan ha anche dichiarato di essere "enormemente fortunato" con il design e il Wertheimpark di Amsterdam, trovando il luogo più adatto. L'edificio potrebbe iniziare per quanto lo riguardava. Nulla sembrava meno vero, il quartiere si ribellò e il centro della città non volle prendere la decisione. È stato restituito alla città centrale che ha quindi deciso di trasferire l'intera procedura di richiesta. Il film mostra anche il processo attorno all'attuale piano del comitato olandese di Auschwitz. L'origine, gli sviluppi e la resistenza, specialmente dal vicinato che non vuole muri nel loro "cortile".… (meer)

Nel 2010 Deborah van der Starre incontra Jacques Grishaver, presidente del comitato olandese di Auschwitz. Grishaver ha combattuto per più di cinque anni per un monumento in memoria di tutte le vittime dell'Olocausto. Quando la città di Amsterdam decide di silurare il lavoro della sua vita nel 2010, Grishaver cerca pubblicità. Non può accettare questo rifiuto. Van der Starre segue Jacques Grishaver durante i suoi implacabili sforzi per il suo muro di nome per gli ebrei assassinati, Rom e Sinti e parla con amico e nemico di Grishaver e questo produce un commovente ritratto di "un ragazzo Mokum" che non ha paura di niente e nessuno .… (meer)