Dos Winkel

Dos Winkel (°1947) is een Nederlandse orthopedisch fysiotherapeut, en gaf les in orthopedische geneeskunde. Hij maakte met zijn vrouw Bertie (°1946) meer dan 120 reizen wereldwijd, die ze fotografeerden en filmden om er tentoonstellingen en lezingen over te houden. (www.dos-bertie-winkel.com) Dos duikt en fotografeert ook onderwater. Hij richtte Seafirst Foundation op om de aandacht van de mensen te vestigen op de verloedering van de oceanen.( www.seafirstfoundation.nl en www.seafirst.be ) In 2006 stopte hij zijn praktijk als fysiotherapeut om zich hier voltijds aan te kunnen wijden. Hij schrijft ook boeken. Hij noemt zichzelf ambassadeur van de zee.

Samenvatting

Het boek is een verzameling van bijdragen die elk een stuk van de problematiek belichten.
Winkel heeft gedaan wat hij kon om de fauna en flora van de zee , waaraan hij zijn hart heeft verloren, van een heel waarschijnlijke ondergang te redden.

Hij heeft de nodige desktop research gedaan om
• zin van onzin te scheiden in het debat over vis en visolie als bron van Ω 3 en Ω6 vetzuren
• een realistisch beeld te krijgen van de huidige omvang van een aantal vispopulaties in vergelijking met die rond het midden van de 20e eeuw, en de rol en de belangen daarin van de vissers, de visverwerkende nijverheid, de scheepsbouw en -herstelling, de ministers van landbouw en visserij in de EU, en de gevolgen van slooppremies voor kleine oude vissersschepen en subsidiëring van grote nieuwbouw met zware motoren.
• Voor- en nadelen van kweekvis t.o.v. wilde vis op te lijsten
Hij heeft in zijn boek veel betrokkenen aan het woord gelaten. Daardoor wordt iemand die enkel af en toe een blik tonijn openmaakt of oesters eet als er champagne bijgeschonken wordt, na het lezen van dit boek bijna even expert als de EU ministers van landbouw en visserij, die vroeger elk jaar tevreden aan hun vissers/kiezers wisten te vertellen dat ze erin geslaagd waren de vangstquota’s voor hun land flink omhoog te onderhandelen t.o.v. het voorstel van de wetenschappelijke commissie, dat aangaf hoeveel er mocht gevist worden om de visstand op een gelijk peil te houden .

Mij troffen volgende punten:

• Van Dirk Draulans (vroeger hoofdredacteur van Knack) over overbevissing en de studies van de Canadese visserijbioloog Daniel Pauly (zie http://www.fishbase.org )
• Van Romert Kruithof (vroeger hoofderedacteur van Radio Nieuws-Controle in Hilversum) Hoe het in Nederland zover is gekomen dat vissers een grotere treiler met een zwaardere motor lieten bouwen op een hypotheek.
• Van Lyra Alves (voedingsdeskundige) over Ω 3 en Ω 6 vetzuren.
• Van Dos Winkel & Bart Maes over visolie als voedingssupplement: Ω 3 olie uit algen is even voedzaam als gezuiverde visolie (Bron: Universiteit van Wageningen/ ATO over Ω 3 olie uit algen). Ze vatten de conclusies van dubbelblind onderzoeken over visolie samen: De resultaten zijn erg tegenstrijdig.
• Van Caroline Hayat ( BEUC) John Godfrey (Raadgevend comité voor de visserij en de aquacultuur in Nederland) over de verontreiniging (vooral dioxines) in vis en visolie. Dioxines ontstaan meestal bij het verbranden van chloorverbindingen, en zijn goed oplosbaar in lichaamsvetten. Ze zijn kankerverwekkend. Hoe hoger in de voedingsketen hoe meer dioxines er in het lichaamsvet zit. Gekweekte zalm uit Europa heeft meer dioxines in het lichaamsvet dan wilde zalm uit de stille oceaan, omdat de Europese wateren meer verontreinigd zijn.

Eigen commentaar

1. In 2006 deed ik op het internet mijn eigen onderzoek naar waarheid en verdichtsel rond Ω 3 en Ω 6 vetzuren en visoliecapsules na het lezen van “Van Freud tot omega-3”/ prof. dr. Michael Maes / Standaard Uitgeverij en Michael Maes/ Antwerpen / ©2005 / ISBN 90 02 214812
Ik stond ervan versteld dat de kwaliteit van veel dubbelblind onderzoek voor geneesmiddelen en voedingssupplementen zo slecht is, dat er meta-analyses nodig zijn en het schrappen van onderzoeken die duidelijk niet aan een aantal minimale voorwaarden voldoen (o.a. grootte en a-selectiviteit van de steekproef, éénduidigheid van de operationele definitie van wat OK en NOK is, enz.). Dan blijken de meeste positieve gevolgen die aan die twee essentiële vetzuren worden toegeschreven, niet bewezen, op die voor hart- en vaatziekten na. Winkel komt tot dezelfde conclusie.

2. De meest verbreide opvatting over het puren van opbrengsten uit “gemene” bronnen [ van de gemeenschap] blijkt nog altijd te zijn: “Hebben is hebben, en krijgen is de kunst”, met als excuus: “Als ik het niet doe, doet een ander het.” Het “Après nous, le déluge”. Van zodra er een exclusieve “eigenaar” is, verandert dat. Vb. IJsland had er een kabeljauwoorlog met de UK voor over om haar territoriale water te vergroten tot 250 zeemijl, en zo controle te krijgen over de vis die erin zwom. En plots zorgde dat voor effectieve methodes om die in stand te houden o.a. het volledig sluiten van een visgrond nadat er ondermaatse vis bovengehaald werd, tot de overblijvende vis daar terug wat ouder en groter is geworden. Zolang er geen juridisch bindende internationale afspraken zijn vb. in de UNO over zeereservaten , walvisvangst, haaienvangst, tonijnvangst enz., vrees ik dat het diepzeevissen, ontginnen van mangaanknollen op het continentaal plat, het boren naar olie en gas in de ijszee verder zal gaan.

3. Mijn schoonvader was een visser. Hij had een foto uit 1946 vlak na de 2e wereldoorlog, waarop hij en zijn medevissers in lieslaarzen vis aan het gutten waren, die tot boven het gangboord op dek lag van hun kleine houten vissersboot. Ze visten over de zij met galgen. Toen de foto getrokken werd waren ze opgehouden met vissen, want ze visten sneller dan ze de vis konden gutten. De laatst gevangen vis gleed van die nog aan dek lag terug in het water. Dat was in de Deense bocht. En het gevolg van vijf jaar lang zo goed als niet vissen tijdens de tweede wereldoorlog. Voor mij een bewijs dat er geen grote sterke hektrailers met zware motoren, grote netten en onderwater sonar nodig zijn, als er veel vis zit.… (meer)