Markus ZusakBesprekingen

Nadat Ed (19) bij een bankoverval de overvaller overmeestert, krijgt hij een speelkaart en een nieuwe opdracht. Ed wordt de boodschapper die mensen helpt. Maar wie geeft de opdrachten?

Cameron is de jongste broer uit het arbeidersgezin Wolfe. Wanneer zijn oudere broer zijn vriendinnetje Octavia dumpt, ontstaat er tussen haar en Cam iets heel bijzonders½

Dit is het verhaal van de vijf Dunbar jongens, Matthew, Rory, Henry, Clay en Tommy. Hun moeder is overleden en hun vader is op de vlucht geslagen. Nu leven ze met zijn vijven en Achilles, de muilezel, T(elemachus) de duif, Hector de kat, Rosy de hond en Agamemnon, de goudvis. Het verhaal wordt verteld door Matthew, die als oudste de verantwoordelijkheid voor zijn broers op zich heeft genomen. En het verhaal gaat alle kanten op, Dan vertelt hij weer een verhaal uit het verleden en dan springt hij naar het einde of naar het midden. Maar altijd is het goed bij te houden waar, hoe en wie. Dan komt de vader terug en vraagt de hulp aan zijn zonen bij de bouw van een brug. Clay is de enige die uiteindelijk toezegt en zijn vader achterna gaat. Het boek heet in het Engels. "Bridge of Clay". En dat is zowel letterlijk als figuurlijk te lezen. Clay bouwt zijn brug en slaat een brug tussen zijn broers en zijn vader. Een echt aanrader.½

In 1939 k9mt de 9-jarige Liesel bij pleegouders terecht. Daar leert ze lezen. Boeken worden heel belangrijk voor haar.
Zie ook: http://trijntjeblog.blogspot.com/2019/05/woorden.html

Over vijf broers, een moordenaar-vader en een overleden moeder en over het bouwen van een brug.
“Clay, de brug zal gemaakt zijn van jou” (pag.130).
Een schitterend verhaal, ademloos uitgelezen.
Boeiend vanaf pag 1 tot (bijna) 600.
Zie ook:
http://trijntjeblog.blogspot.com/2019/04/brug.html

Een bijzonder perspectief: de Dood vertelt het verhaal over een meisje dat boeken steelt in de tijd van nazi-Duitsland. Uiteindelijk redt het lezen van een boek in de kelder haar het leven. Mooi boek over een verschrikkelijke tijd. Het laat zien dat er ook in nazi-Duitsland mensen waren met het hart op de juiste plaats.

Het boek is even vertederend als de wijze waarop het op mijn weg kwam...

De dood vertelt over Duits meisje ten tijden van WO2. Hoewel het perspectief van de dood het boek mooi gevonden is, blijft het holocaustkitch en bovendien saai

Nadat haar moeder waarschijnlijk is opgepakt vanwege communistische sympathieën, worden de Duitse Liesel Meminger (9) en haar broertje in 1939 in een pleeggezin geplaatst. Als Werner onderweg sterft, komt Liesel alleen aan in Molching bij München bij de oudere Hubermanns: de aardige anti-Nazi huisschilder Hans en zijn ontevreden vrouw Rosa. Hans leert Liesel lezen, waardoor boeken voor haar zo belangrijk worden dat ze ze soms steelt. Eind 1940 duikt de zoon van een joodse kennis van Hans bij hen onder en er groeit een band tussen Max en Liesel. Na een bombardement in 1943 is Liesel de enige in de straat die nog leeft. Ze gaat op zoek naar Max. De Australiër (1975), zoon van Duits-joodse emigranten, schreef eerder enkele bekroonde tienerromans. Deze goed vertaalde roman werd een internationaal succes. Het meeslepende verhaal vertelt niet alleen heel beeldend hoe de Tweede Wereldoorlog zich ontwikkelde, maar ook hoe groot de kracht van boeken/woorden kan zijn.

Heel mooi boek over Liesel, die als 10 jarig weesmeisje in WOII in een Duits gezin wordt opgenomen en veel van boeken houdt. Het vertelperspectief is vaak de Dood als personage. Lijkt larmoyant, maar in dit verhaal werkt dat erg goed. Ik heb nog nooit eerder een verhaal gelezen hoe gewone, Duitse burgers WOII beleefden. Ik zie op Wikipedia dat het boek als jeugdliteratuur prijzen won, maar laat volwassenen zich niet tekort doen en geniet van dit boek.½

Andere meningen/besprekingen:

the infinite Curio (in English): http://www.infinitecurio.com/blog/2014/06/27/review-the-book-thief-by-markus-zus...

The Guardian (in English): http://www.theguardian.com/childrens-books-site/2014/oct/29/review-the-book-thie...

Een boek dat me tot tranen toe heeft geroerd. Werkelijk prachtig!

Ontroerend, ik moest af en toe huilen, maar toch ook wel een beetje sentimenteel en vergezocht verteld. Het verhaal van de 10-jarige Liesel Meminger, door haar moeder ondergebracht bij pleegouders in een dorp bij Muenchen, zonder haar broertje dat op de heenweg is gestorven in de trein, geeft heel goed aan hoe het kan zijn voor een meisje van 10-14 om te leven tussen 1938 en 1943 in Duitsland in een arm milieu, tussen vreemden die eigen worden, en hoe het hele leven kan zijn voor (sommige) "gewone" Duitsers in die tijd. Ik veronderstel op grond van de korte epiloog dat de auteur het leven van zijn grootmoeder fictionaliseert. Dat het verhaal verteld wordt door De Dood, die ook vertelt hoe hij zielen ophaalt, hoe hij Liesel meermalen bezocht maar niet meenam, dat belangrijk voor hem de kleuren zijn bij het sterven, vind ik toch een overbodig element. En het Boekendief-thema is eigenlijk ook niet nodig: Liesel kan eerst eigenlijk niet lezen, haar uiterst liefhebbende stiefvader leert haar dat uit alle macht, steeds meer gaat ze boeken lezen, dwz stelen, want een andere manier om aan boeken te komen bestaat in haar arme omgeving niet. Pas helemaal aan het eind gaat ze schrijven, namelijk dit verhaal. Alletwee die elementen vind ik niet zo geloofwaardig uitgewerkt. Wel, zoals gezegd, de mensen met hun ruwe bolster, de ondergedoken Jood, de ellende, verdriet en pijn, goed, zij het een beetje sentimenteel, weergegeven.½

Een erg leuk boek. Goed geschreven met mooie zinnen en veel humor. Ik heb dit boek met veel plezier gelezen, maar het einde had iets anders gemogen.

vreemd boek dat je toch helemaal uit wilt lezen

'De boekendief' is het verhaal van de wederwaardigheden van een Duits meisje, Liesel, en haar omgeving tijdens de Tweede Wereldoorlog en is deels geschreven vanuit het bijzondere perspectief van de dood. Bevat iedere paar bladzijden korte, eenvoudige tussenstukjes door een 'alwetende verteller'. Dit en de stijl in het algemeen doen soms wat al te simpel aan, maar het verhaal is spannend en vooral naar het eind toe ontroerend.

Merkwaardig verhaal over een jongeman die zonder het zelf te beseffen begint aan een zoektocht naar meer diepgang in zijn leven. Ironisch en lichtvoetig van toon, soms wat te weinig subtiel, maar met een originele ontknoping die het boek over de drempel tussen "goed" en "zeer goed" tilt.

‘Ed Kennedy is een jonge taxichauffeur met weinig toekomstperspectief. Hij is een waardeloze kaartspeler, hopeloos verliefd op zijn beste vriendin Audrey, en verknocht aan zijn koffiedrinkende hond, de Portier. Er gebeurt niet veel in zijn leven, tot hij per ongeluk midden in een bankoverval terechtkomt. Dan krijgt hij zijn eerste speelkaart toegespeeld, een Ruiten Aas. Dat is het moment waarop Ed de boodschapper wordt. Uitverkoren om anderen onder zijn hoede te nemen, doorkruist hij de stad om mensen de helpende hand te bieden en waar nodig terecht te wijzen. Maar wie zit er achter Eds missie?’

Mijn gevoel bij dit boek is tijdens het lezen ervan meermalen veranderd. Tijdens het eerste hoofdstuk zag ik op tegen het lezen van de rest van het boek. De hoofdpersonen leken me maar akelige nietsnutten, die alles altijd beter weten, maar geen snars uitvoeren. Feitelijk gezien klopt dat inderdaad. Want Ed Kennedy, de hoofdpersoon, en zijn drie vrienden Audrey, Marv en Richie, maken niets van hun leven en spreken heel duidelijk uit die intentie ook niet te hebben. Ze vinden het alle vier maar best zo.

Dan krijgt Ed een speelkaart in zijn brievenbus, met daarop drie adressen geschreven. Omdat hij toch niets anders te doen heeft, besluit hij bij het bovenste adres langs te gaan. Het avontuur begint dan en de emotionele reis die Ed vanaf dat punt ondergaat, sleept je het verhaal in. Ik had niet eens door hoever ik in het boek was, toen ik merkte dat ik op een bepaald moment ontroerd raakte. Ontroerd door die nietsnut Ed. Vanaf dat moment besefte ik dat ik dit boek heel graag aan het lezen was. Het verhaal is spannend, maakt onverwachte wendingen en ook nog eens heel erg komisch. Een goed boek dus!

En het blijft ook een goed boek, tot de laatste twee hoofdstukken. Ik vind het een beetje jammer dat er zo letterlijk gesproken moet worden over de lessen van het leven en hoe we van waarde kunnen zijn van elkaar. Dat vond ik overbodig. Want die boodschap had ik al lang uit het verhaal gehaald, daarom vind ik het ook zo’n mooi boek. Wat mij betreft had het dus 15 pagina’s eerder mogen eindigen. Dan was het goed geweest. Maar ach… wat zijn 15 pagina’s op een heel boek?

De boekendief van Markus Zusak hebben we afgelopen donderdagavond (eindelijk) besproken op de leesclub. Het is opvallend dat we alle zes superenthousiast zijn over dit boek. Meestal verschillen onze meningen/smaken wel wat. Onze unanieme mening is dat dit een superjuweel van een boek is waar alle andere boeken bij verbleken. Twee van de zes konden er zelfs na dit boek een tijdje niet meer toe komen een ander boek te pakken, omdat het verschil zo groot was. Een bijna niet te evenaren schrijftalent dus (we hebben geen aandelen ofzo en zijn geen familie van de schrijver).
Het boek heeft een bijzonder perspektief, afwisselend wordt het verhaal verteld van het negenjarig meisje Liesel die bij haar pleegouders Hans en Rosa woont. Maar eigenlijk wordt het hele verhaal vanuit het gezichtspunt van de dood verteld. Voorop het boek staat “wanneer de dood een verhaal vertelt , kun je maar beter luisteren”. Dit geeft een hele bijzondere sfeer aan het boek. De dood als persoon, die gekweld wordt door wat mensen elkaar aan doen. Die afleiding zoekt in de kleuren om de mensen en de wereld heen, terwijl hij de zielen van de overledenen voorzichtig wegdraagt om ze te redden. Bij tijden heeft hij het heel druk (oorlogsslachtoffers, zwervers, mensen die er uit wanhoop een eind aan maken), hij heeft nooit vakantie. Door de mengeling van humor en zwaarte blijft het verhaal je pakken.
Hans is een rustige, onverstoorbare en geduldige man met het hart op de goeie plaats. Huisschilder en accordeonspeler. Rosa schiet bijna voortdurend uit haar slof en scheldt iedereen die haar voor de voeten loopt uit voor “saumensch” etc. maar heeft ook het hart op de goeie plaats. In een crisis heb je een goeie aan dit duo.
Dat is maar goed ook, want het is één en al crisis. Het verhaal speelt in een stadje vlakbij München tijdens de tweede wereldoorlog. Nadat ze Liesel in huis hebben genomen komt er nog iemand aankloppen. Max, een jonge joodse man, zoon van een tijdens de eerste wereldoorlog omgekomen soldaat. Hans zat destijds in hetzelfde peloton en was bevriend met deze soldaat, van wie hij accordeon heeft leren spelen. Ze hadden geen van beiden affiniteit met oorlogvoeren. Hij had na de oorlog z’n adres achtergelaten bij de moeder van Max, voor het geval hij ooit nog iets zou kunnen betekenen voor de weduwe van z’n vriend en haar toen nog kleine zoontje Max.
Het is heel verleidelijk om het hele verhaal hier neer te pennen, maar dat hoeft natuurlijk niet want het is al in boekvorm (een dikke vijfhonderd bladzijden) verschenen! Nog een paar dingetjes: Liesel ontwikkelt zich als een geroutineerde boekendief. Nadat ze haar eerste boeken van een boekverbranding heeft gered en stiekem onder haar kleren verstopt wordt het een soort dwang om boeken te stelen. Een grappig gegeven, want volgens mij zijn boeken echt het laatste waar “normale” dieven om komen.
De vriendschap tussen Liesel en haar buurjongen Rudy Steiner wordt heel subtiel en ontroerend beschreven. Dat het een oorlogsverhaal is dat in Duitsland speelt maakt het ook bijzonder. De houding van de gewone burgers, die weinig keus hadden, maar echt niet stonden te juichen voor de dwaze woorden van hun leider. Woorden, de macht van woorden. Stel dat Hitler een dirigent was en een mooie musical liet opvoeren. Stel er was een oorlog, maar niemand ging erheen.
Een zwaar thema, heftige drama’s maar ook kleine dagelijkse belevenissen, de combi van humor en lijden. Dit goed geschreven supermooi verhaal, de ruime bladspiegel, de korte stukjes samenvatting die als kleine gedichtjes door de bladzijden zijn geweven en de mooie illustraties maken het tot een een heerlijk leesjuweel, kortom: een topboek! Ook voor jongeren! Morgen lever ik ‘m weer in in de bieb, dus neem ‘m snel mee, want het zou verboden moeten worden dat zo’n topper ongelezen en werkloos in de kast staat!

Heel bijzonder boek.
De 2e Wereldoorlog door de ogen van een meisje in Duitsland.
Liesel is ondergedoken bij een familie van boekenliefhebbers. (of verstoppen ze verboden boeken?)
Als er ook een Joodse onderduiker komt loopt de situatie uit de hand.

Wat een schitterend en ontroerend boek over gewone mensen in de 2e W.O. in een plaatsje in Duitsland! Een enorme aanrader,

The Book Thief werd mij door iemand aangeraden, maar ik weet helaas niet meer door wie. En dat is jammer, want die persoon zou ik graag willen bedanken voor de tip.

Over de inhoud van The Book Thief is al heel veel geschreven door laaiend enthousiaste lezers, dus dat ga ik hier niet navertellen. Het boek heeft me om verschillende redenen geraakt.

Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog.

Verrassend boek, op een mooie en ontroerende manier beschreven.

Een van de mooiste boeken die ik tot nu toe gelezen heb. Het boek speelt in Duitsland tijdens de 2e wereldoorlog. Het meisje Liesel komt bij pleegouders terecht, waarvan vooral de vader een grote, ontroerende rol speelt door haar ,als ze niet kan slapen voor te lezen, en te leren lezen. Boeken spelen een hoofdrol in dit prachtige , boek, waar ondanks de verschrikkingen zoveel liefde uit spreekt . Het verhaal wordt door de Dood vertelt, waardoor veel mensen in het begin er niet door heen kunnen komen. Je moet er even aan wennen. Zet door en geniet en huiver.

Wat een prachtig boek, Saumensch!