XY was een genot om te lezen. De X en Y staan voor de ontmoetingen tussen vele tegenstellingen, tussen man en vrouw, tussen ratio en geloof, tussen waarheid en leugen, tussen positieve wetenschap en hermeneutiek, tussen het grootse en het kleine. Het boek dat opent met een bevreemdend bloedbad in een afgelegen bergdorp, wekt in het begin misschien de indruk een soort van magisch-realistische thriller te zullen worden, maar het is volgens mij meer dan dat. Veronesi nodigt de lezer uit om na te denken over de vele symbolen die hij in zijn schrijven vervat. "Aan de ene kant werd alles makkelijker, omdat de dood rituelen met zich mee bracht - en rituelen zorgen voor kalmte. Maar aan de andere kant werd alles ingewikkelder, omdat de komst van de dood een ondoorgrondelijke kracht ontketende die begon te vibreren tussen de huizen van de Borgo, en die hen, samen met de wind, begon te striemen en te schokken - die woeste, onthullende energie die gewoonlijk wordt beteugeld door de angst voor de dood." (p. 222). Je kan natuurlijk ook gaan kijken naar het interview met Veronesi op http://www.cobra.be/cm/cobra/cobra-mediaplayer/boek/1.993279 maar onderga vooral zelf de mooie leeservaring van dit boek.
P.S. Ik ben het eens met opmerkingen over de cover van de Nederlandstalige uitgave. Wat een miskleun terwijl er toch die knappe originele cover is. ( )

Dit boek heeft alles om het meesterwerk te zijn dat de (meeste) recensies er van maken: een schokkende, onverklaarbare misdaad vlakbij een afgelegen bergdorp in het noorden van Italiê, het trauma van de dorpsbewoners, de intriges van het gerecht errond, de gesprekken tussen de pastoor van het dorp en de jonge psychologe die hem komt helpen, met haar eigen privéproblemen, en waarin de confrontatie tussen geloof en wetenschap aan bod komt . Het verhaal is bovendien knap gecomponeerd, met een voortdurend wisselend perspectief tussen de twee hoofdfiguren, en vele scenes zijn soms adembenemend beschreven (zoals de openings- én de slotscene). Maar... het geheel overtuigt niet; het komt net iets té gecomponeerd en te geforceerd over; het is net iets teveel een filosofisch verhaal verpakt als thriller. Dus knap en interessant, ja, maar zeker geen meesterwerk ( )

Het boek begint als een gruwelverhaal, over een mysterieuze massamoord in een Italiaans bergdorp. Het verhaal wordt afwisselend verteld door een vrouwelijke psychiater en door de dorpspastoor. Maar toen ik halverwege nog altijd weinig meer gelezen had dan psychologische en religieuze beschouwingen, over de moord maar ook over de persoonlijke problemen van de twee protagonisten, heb ik het terzijde gelegd. Er lagen nog teveel andere ongelezen boeken te wachten...

XY is sterk, beklemmend, onthutsend werk van Sandro Veronesi. Straffer dan Kalme chaos.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2011/06/sandro-veronesi-xy.html ( )

Een mysterieuze en bloedige moordpartij, een vrijwel geheel geïsoleerd dorp zonder radio, tv en mobiele verbindingen, bijgeloof en onderlinge verhoudingen die zacht gezegd raadselachtig zijn.

Na de aanslag ontstaat in het dorp een situatie waartegen het pastoraat van de RK-priester niet is opgewassen. Met behulp van een (beginnend) psychiater wordt getracht de trauma’s niet alleen te behandelen doch ook weer enige harmonie te brengen in deze micro-samenleving. De samenwerking tussen priester en psychiater, een jonge vrouw die kort daarvoor haar relatie heeft verbroken, wordt buitengewoon knap beschreven. Geloof en ratio komen weliswaar met elkaar in botsing doch respecteren wel elkaars domein. Dat levert fraaie en bovenal indrukwekkende dialogen op.

Een bijzonder boek waarin het kwaad -gezien als metafoor van de moordpartij- soms vijand maar ook samenbindend kan zijn; het ligt er maar aan, aan welke zijde de mens zich bevindt ! De hoofdrolspelers begeven zich uiteindelijk weer op weg, de sporen raken uitgewist: het sneeuwt, en niet alleen in meteorologische zin.

Een knap gecomponeerd verhaal; jammer van de slecht gekozen boekomslag. ( )