In het peloton gold Maarten Ducrot destijds als professor. Niet een unieke bijnaam. Iedereen die wel eens een boek las, of zelfs alleen maar een bril droeg, krijgt onder wielrenners die bijnaam. Ducrot echter verdiende die ‘eretitel’, hij was namelijk afgestudeerd Psycholoog.

In 1987 dacht de uitgever (of was het toch Volkskrant journalist Gijs Zandbergen?) dat het een goed idee was om Ducrot een dagboek te laten schrijven over zijn tourdeelname. Het levert een leuk leeswaardig boekje op, van een renner die meer doet dan alleen maar op een fiets zitten. Van de start in Berlijn tot het einde in Parijs (al is zijn einde in Middelburg), elke dag weer neemt Ducrot de moeite om de lezer te vertellen over de dag. De Tour in die tijd was een verzameling etappes die vaak niet aansloten, terwijl er soms ook 2 keer op een dag opgestapt moest worden. Verplaatsingen maken het allemaal erg zwaar.

Ducrot schrijft leuk, maar aan de andere kant merk je ook de rem die er op zit. Echte geheimen uit het peloton lezen we ook hier niet. Na zijn carrière heeft Ducrot interessantere uitspraken gedaan dan er in dit boekje staan. Als commentator bij Studio Sport is hij te horen sinds dit jaar en blijkt hij een echte liefhebber, zijn enthousiasme is aanstekelijk. Dit boek is leuk voor de wielerliefhebber, voor een buitenstaander waarschijnlijk iets te saai. ( )