Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
From "one of the most distinguished writers of modern Italy" (New York Review of Books), a classic novel of society in the midst of a war. This powerful novel is set against the background of Italy from 1939 to 1944, from the anxious months before the country entered the war, through the war years, to the allied victory with its trailing wake of anxiety, disappointment, and grief. In the foreground are the members of two families. One is rich, the other is not. In All Our Yesterdays, as in all of Ms. Ginzburg's novels, terrible things happen--suicide, murder, air raids, and bombings. But seemingly less overwhelming events, like a family quarrel, adultery, or a deception, are given equal space, as if to say that, to a victim, adultery and air raids can be equally maiming. All Our Yesterdays gives a sharp portrait of a society hungry for change, but betrayed by war. During the period described in the novel, Natalia Ginzburg was married to the writer Leone Ginzburg. Because of his underground activities, he was interned under Mussolini's reign, along with his family, in a restricted area in the Abruzzi. When the Ginzburgs later moved to Rome, Leone was arrested and tortured by the fascists, and killed, leaving Natalia alone to raise her three children. Skyhorse Publishing, as well as our Arcade, Yucca, and Good Books imprints, are proud to publish a broad range of books for readers interested in fiction--novels, novellas, political and medical thrillers, comedy, satire, historical fiction, romance, erotic and love stories, mystery, classic literature, folklore and mythology, literary classics including Shakespeare, Dumas, Wilde, Cather, and much more. While not every title we publish becomes a New York Times bestseller or a national bestseller, we are committed to books on subjects that are sometimes overlooked and to authors whose work might not otherwise find a home.… (meer)
Ginzburg schetst de kroniek van twee families die tegenover elkaar wonen, in een Noord-Italiaans stadje, de ene lichtjes verarmd, de andere rijk. We zijn de jaren 1930, de fascisten van Mussolini zijn aan de macht, een nieuwe oorlog gooit zijn schaduw vooruit, maar Ginzburg focust bijna helemaal op de banale lotgevallen van telkens twee jongeren uit die families (met naast hen een paar nevenfiguren). Ze doet dat in een droge, afstandelijke stijl, die louter registreert. Vaders sterven (de moeders zijn al gestorven), de kinderen gaan naar school, of beginnen in de fabriek (als arbeider of als directeur), ze hebben vriendschappen en al of niet gelukte relaties: het wordt allemaal zonder animo verteld. De politiek en de internationale situatie zijn zeker aanwezig, maar op de achtergrond. Pas rond het midden van de roman komt er wat vaart in het verhaal, niet toevallig wanneer de oorlog echt uitbreekt, en de protagonisten meegetrokken worden. Maar ook nu weer blijft de vertelstijl nuchter en zakelijk, in een doorlopende stroom van relatief korte zinnen, beschrijvend, zonder dialogen, en vooral zonder veel emotie. Zelfs niet als er zich tegen het einde van de oorlog écht dramatische dingen voordoen. De hoofdfiguren ondergaan wat er gebeurt, begrijpen amper iets van wat er gaande is, hebben geen greep op hun leven. Ik ga eerlijk zijn: al na 20 bladzijden had ik de neiging dit boek dicht te slaan. De vertelstijl, en het gebrek aan intrigerend verhaal, zetten niet echt aan om door te lezen. Maar ik deed het toch, en pas na 200 bladzijden begon deze roman te spreken. Niet spectaculair, uiteraard niet, maar toch. Vreemd is dit: Ginzburg heeft een experiment gewaagd met alleen maar antihelden, een familiekroniek zonder veel reliëf. Pas na wat doorzoeken, vond ik de sleutel: bij het begin plaatste Ginzburg een citaat van Shakespeare, uit Macbeth, dat begint met de woorden ‘and all our yesterdays’, meteen de titel van het boek. Merkwaardig genoeg zijn het vooral de daaropvolgende erg cynische regels (die ze niet vermeldt) die de betekenis van deze roman perfect weergeven: “Life’s but a walking shadow, a poor player That struts and frets his hour upon the stage, And then is heard no more. It is a tale Told by an idiot, full of sound and fury, Signifying nothing.” Als je deze roman vanuit dat licht leest, beginnen de eindeloze, opeenvolgende zinnen oorverdovend te spreken. En het is absoluut geen prettige boodschap die ze vertellen. Maar je hebt wel doorzettingsvermogen nodig om de roman uit te lezen en de boodschap te waarderen. ( )
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Their mother's portrait hung in the dining room: a woman seated on a chair, wearing a hat with feathers in it, and with a long, tired, frightened face.
Citaten
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
And they laughed a little and were very friendly together, the three of them, Anna, Emanuele and Giustino; and they were pleased to be together, the three of them, thinking of all those who were dead, and of the long warand the sorrow and the noise and confusion, and of the long, difficult life which they saw in front of them now, full of all the things they did not know how to do.
From "one of the most distinguished writers of modern Italy" (New York Review of Books), a classic novel of society in the midst of a war. This powerful novel is set against the background of Italy from 1939 to 1944, from the anxious months before the country entered the war, through the war years, to the allied victory with its trailing wake of anxiety, disappointment, and grief. In the foreground are the members of two families. One is rich, the other is not. In All Our Yesterdays, as in all of Ms. Ginzburg's novels, terrible things happen--suicide, murder, air raids, and bombings. But seemingly less overwhelming events, like a family quarrel, adultery, or a deception, are given equal space, as if to say that, to a victim, adultery and air raids can be equally maiming. All Our Yesterdays gives a sharp portrait of a society hungry for change, but betrayed by war. During the period described in the novel, Natalia Ginzburg was married to the writer Leone Ginzburg. Because of his underground activities, he was interned under Mussolini's reign, along with his family, in a restricted area in the Abruzzi. When the Ginzburgs later moved to Rome, Leone was arrested and tortured by the fascists, and killed, leaving Natalia alone to raise her three children. Skyhorse Publishing, as well as our Arcade, Yucca, and Good Books imprints, are proud to publish a broad range of books for readers interested in fiction--novels, novellas, political and medical thrillers, comedy, satire, historical fiction, romance, erotic and love stories, mystery, classic literature, folklore and mythology, literary classics including Shakespeare, Dumas, Wilde, Cather, and much more. While not every title we publish becomes a New York Times bestseller or a national bestseller, we are committed to books on subjects that are sometimes overlooked and to authors whose work might not otherwise find a home.
Google Books — Bezig met laden...
(3.27)
3
Pas rond het midden van de roman komt er wat vaart in het verhaal, niet toevallig wanneer de oorlog echt uitbreekt, en de protagonisten meegetrokken worden. Maar ook nu weer blijft de vertelstijl nuchter en zakelijk, in een doorlopende stroom van relatief korte zinnen, beschrijvend, zonder dialogen, en vooral zonder veel emotie. Zelfs niet als er zich tegen het einde van de oorlog écht dramatische dingen voordoen. De hoofdfiguren ondergaan wat er gebeurt, begrijpen amper iets van wat er gaande is, hebben geen greep op hun leven.
Ik ga eerlijk zijn: al na 20 bladzijden had ik de neiging dit boek dicht te slaan. De vertelstijl, en het gebrek aan intrigerend verhaal, zetten niet echt aan om door te lezen. Maar ik deed het toch, en pas na 200 bladzijden begon deze roman te spreken. Niet spectaculair, uiteraard niet, maar toch. Vreemd is dit: Ginzburg heeft een experiment gewaagd met alleen maar antihelden, een familiekroniek zonder veel reliëf. Pas na wat doorzoeken, vond ik de sleutel: bij het begin plaatste Ginzburg een citaat van Shakespeare, uit Macbeth, dat begint met de woorden ‘and all our yesterdays’, meteen de titel van het boek. Merkwaardig genoeg zijn het vooral de daaropvolgende erg cynische regels (die ze niet vermeldt) die de betekenis van deze roman perfect weergeven:
“Life’s but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage,
And then is heard no more. It is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing.”
Als je deze roman vanuit dat licht leest, beginnen de eindeloze, opeenvolgende zinnen oorverdovend te spreken. En het is absoluut geen prettige boodschap die ze vertellen. Maar je hebt wel doorzettingsvermogen nodig om de roman uit te lezen en de boodschap te waarderen. (