De Duitse hoogleraar filosofie Wilhelm Schmid houdt met dit essay een hartstochtelijk pleidooi om ongelukkig zijn terug een plaats toe te kennen in ons leven. Hij zet zich af tegen een maatschappij waarin we het geluk als plicht voortdurend naar ons hoofd krijgen geslingerd. Zelfs dit blinde geluksstreven bezorgt heel wat mensen stress. Schmid laat zien hoe we beter met ongeluk kunnen omgaan en hoe we daar troost kunnen uithalen. ( )