De Glen Mills School (1999-2010) was een experimentele jeugdzorginstelling, gehuisvest in de Willem de Zwijgerkazerne te Wezep. Jongeren die onder groepsdruk delicten pleegden werden op deze gesloten inrichting geplaatst voor een traject van 18 tot 24 maanden. Ze kwamen terecht in een programma waarbij groepsdruk ingezet werd voor gedragsverandering, gestoeld op Amerikaanse leest: hard en strak.
Als de 16-jarige Pedroes geplaatst wordt op de Glen Mills School is hij vanaf dag één al zijn vrijheden kwijt. Hij staat onder constant toezicht van een staflid aan wie hij alles moet vragen. Zelfs of hij aan zijn neus mag krabben. Al snel beseft Pedroes dat hij niet bij een standaard jeugdinstelling is beland.
De 25-jarige Thomas werkt net een dag op de Glen Mills School als de stevige Pedroes arriveert. Het nieuwe staflid is onder de indruk van het strakke regime van de jeugdinstelling die direct zijn uitwerking heeft op de zojuist gearriveerde Pedroes. Schouder aan schouder doorlopen deze twee nieuwelingen hun eigen traject binnen de witte lijnen van de Glen Mills School.
Het veelvuldige gebruik van jargon en de overvloed aan personages die voorbijkomen zorgden voor mij voor een dusdanige afstand tussen mij als lezer en de hoofdpersonages Pedroes en Thomas, dat het boek zweeft tussen een informatief boek over hoe het was op Glen Mills en een verhalende roman.
Het is interessant om te lezen hoe de jonge gozers, die zichzelf erg stoer vinden, omgaan met de Amerikaanse boot camp-stijl die er gehanteerd wordt. Halverwege het boek worden de termen je eindelijk een beetje duidelijk en begin je het systeem te zien. Dan wordt het verhaal ook wat boeiende en leest het boek alsnog snel weg. ( )