Een boek om in weg te duiken op een winterse dag. Chicklit met een meerwaarde. Vlotte pen en mooi ineengevlochten verhaallijnen van drie vrouwen: hyperactieve Cecilia, introverte Tess en Rachel. In mijn ogen samen met The last anniversary het meest beklijvende boek van Liane Moriarty. ( )

Dit boek begint met 3 vrouwen die allemaal op een kruispunt in hun leven staan, Tess, jonge moeder van Liam, ontdekt de ontrouw van haar man en haar beste vriendin. Rachel, die na de dood van haar dochter eindelijk weer haar liefde kwijt kan bij haar kleinzoon Jacob en Cecilia die een brief vindt van haar man, met de mededeling dat ze die moet openen na zijn dood. Alleen is hij nog erg in leven. Drie generaties vrouwen waarvan de levens op de een of andere manier met elkaar in aanraking komen. Geschreven met veel humor, maar eigenlijk zijn het allemaal ernstige onderwerpen. Wat moet je doen als je moet kiezen tussen eerlijkheid en trouw? Tussen je gezin en de waarheid? Moet je je vast klemmen aan een vooringenomen idee en van uit die gedachte reageren? Heel erg fijn om te lezen en over na te denken. ( )

Ik wilde niet stoppen met het lezen van dit boek. Er zijn verschillende verhaallijnen die door elkaar heen lopen en aan het einde van het boek komen al die verhalen bij elkaar. In het begin vond ik het wel lastig dat er verschillende verhalen waren met verschillende personages. Het is een heel spannend boek maar ook een emotioneel boek. Ik kon persoonlijk heel goed een beeld vormen bij het boek en ik raad dit boek zeker aan anderen aan. ( )

Mijn lieve cecilia, als je dit leest, ben ik er niet meer. Stel je voor dat je man een brief aan je heeft geschreven, om te openen na zijn dood. Stel je voor dat die brief zijn diepste, meest donkere geheim bevat. En stel je dan eens voor dat je deze brief toevallig vindt terwijl je man nog springlevend is.

Een goed boek bevat levensechte personages. Bij een heel goed boek kruip je direct in het hoofd van de personages.
Bij een geweldig boek krijg je het idee dat de schrijfster tijdens het schrijven in jouw hoofd is gekropen. De schrijfster die in je hoofd is gekropen, de personages in je hart dat noem ik een super geweldig boek. En dat noemt de rest van de wereld dus terecht een bestseller.

Het geheim van mijn man vertelt wat er gebeurt als Cecilia Fitzpatrick een brief vindt die haar man aan haar geschreven heeft, jaren geleden. Deze brief bevat zijn grootste geheim en mag pas gelezen worden na zijn dood… John-Paul is niet dood, enkel op zakenreis.

Het boek begint met een hoofdstuk over Cecilia, dan een hoofdstuk over Tess en dan nog een hoofdstuk over Rachel. Klinkt ingewikkeld maar even doorbijten en dan ben je vertrokken en wil je voor de laatste pagina niet meer stoppen met lezen. De levens van Cecilia, Tess en Rachel raken meer en meer in elkaar vervlochten en wij volgen het verhaal en de ontwikkelingen vanuit elk van hun standpunten.

Al heel snel had ik het gevoel dat elk van deze vrouwen een vriendin van me kon zijn. Ze spatten heel levensecht van het papier. Ze zijn geschreven zoals echte vrouwen zijn, niet zwart/wit maar grijs. En soms vandaag wit en morgen zwart. Ze twijfelen, falen, maken fouten, scoren, lachen, hebben seks. Het echte leven dus.
Het boek staat vol realistische gesprekken en de gedachtegangen van deze dames zijn even kronkelig en soms tegenstrijdig als die van jou en mij (“Ik wil drama!” Nee, dat wil je niet…).

Het geheim van mijn man is vlot geschreven, het is soms pijnlijk, vaak grappig, meeslepend en ontroerend. Tijdens het lezen van dit boek begint het al: het doet je nadenken, je kan er niet over zwijgen en het raakt je diep.
Een Griekse tragedie in een modern, heel mooi, jasje.
Lezen!

Nog een boodschap aan Liane: De epiloog had van mij niet gemoeten maar een vervolg mag wel.
En aan mensen in de business: dit boek schreeuwt om een verfilming. ( )