Het is niet lang na de Eerste Wereldoorlog en alwéér een druilerige dag in Londen. Twee door-en-door keurige, plichtsgetrouwe echtgenotes worden onverwacht getroffen door een advertentie in The Times:

"To Those who Appreciate Wistaria and Sunshine. Small medieval Italian Castle on the shores of the Mediterranean to be let furnished for the month of April. Necessary servants remain."

Mrs Wilkins (ongelukkig huwelijk, saai muurbloempje) droomt meteen weg en weet zowaar Mrs Arbuthnott (ongelukkig huwelijk, toevlucht gezocht in Godsdienst en Liefdadigheid) mee te slepen. Ze zoeken via een advertentie nog twee reisgenotes, want anders wordt het te duur, de mannen krijgen een vaag verhaal voorgeschoteld, zodat ze geen nee kunnen zeggen en tot hun eigen stomme verbazing zijn ze op 31 maart daadwerkelijk onderweg naar Italië. Zal het kasteeltje net zo paradijselijk zijn als ze het zich voorstellen? En hoe zal het lopen met hun tijdelijke huisgenotes, Lady Caroline Dester en Mrs. Fisher?

Deze twee dames blijken geen van beiden mee te vallen. De beeldschone, verwende Lady Caroline is ontsnapt aan het partycircuit, wil een maand volledig met rust gelaten worden en heeft daartoe een deel van de tuin voor zichzelf geannexeerd. Mrs Fisher, een zure oude dame die onwrikbaar is vastgeroest in de vorige eeuw (toen ze alle belangrijke schrijvers en intellectuelen persoonlijk kende), wil alleen maar zitten en herinneringen ophalen en heeft daarom maar alvast de beste zitkamer en het terras ingepikt.

Maar ja, Italië doet toch wat met hen. Lady Caroline wordt onverwacht en voor het eerst van haar leven overvallen door de behoefte om na te denken over zichzelf en komt tot verrassende conclusies. Mrs. Fisher blijkt tot haar ontzetting moeilijk te kunnen stilzitten en wordt met de dag onrustiger. Mrs Wilkins bloeit zomaar op van muurbloem tot weeldering roos. Mrs. Arbuthnott voelt haar zo zorgvuldig opgebouwde houvast aan Godsdienst en Liefdadigheid uit de vingers glippen en raakt in een existentiële crisis.

Gelukkig is dit een romantische komedie en vanaf het begin is duidelijk dat alles uiteindelijk goed af zal lopen. En het gaat natuurlijk om de weg naar het happy end, niet om het happy end zelf. Elizabeth von Arnim (de achternaam komt van haar Duitse echtgenoot) maakt van die weg iets zeer genietbaars. De Italiaanse omgeving wordt weliswaar in onbeschaamd bonte kleuren geschilderd, maar de karakters zijn geen karikaturen en de interactie tussen de Engelsen onderling en met de Italianen is erg geestig zonder kluchtig te worden. Eigenlijk gebeurt er niet eens zoveel, maar gaat het om de transformatie die de personages ondergaan als gevolg van hun verblijf in een betoverend mooie omgeving en een tijdelijk doorsnijden van oude, knellende banden.

Iedereen die even wil ontsnappen aan onze grijze, natte, donkere februarimaand raad ik dit boek van harte aan. Het voelt bijna alsof je er zelf even uit bent: de betovering waaraan de personages onderworpen worden, is besmettelijk en slaat over op de lezer. Het tempo is heerlijk ontspannen. De humor is delightfully English.
http://annavangelderen.blogspot.com/ ( )

Beginfragment: Het begon op een middag in februari in een Londense damessociëteit - een ongerieflijke sociëtiet en een druilerige namiddag - toen mevrouw Wilkons, die uit Hampstead was gekomen om boodschappen te doen en op de sociëteit had geluncht, in het rooksalon The Times van tafel oppakte, haar blik lusteloos over de pagina met kleine advertenties liet gaan en deze zag: 'Aan hen die blauweregen en zonneschijn waardren. Te huur voor de maand april, aan de kust van de Middellandse Zee, klein, gemeubeld, middeleeuws Italiaans kasteel. Noodzakelijk personeel is aanwezig.' ( )