Lijkt me een degelijk debuut met als cruciale zwakte dat er weinig vat op te krijgen valt. Wachtkamers is zo'n bundel waar weinig samenhang in lijkt te zitten: gedichten die over van alles of niets kunnen gaan, bevreemdende raadsels met meerdere oplossingen. In die zin, herhaal ik wat ik pas nog vond van [b:Meer hoef dan voet|22141036|Meer hoef dan voet|Marjolijn van Heemstra|https://d.gr-assets.com/books/1400359600s/22141036.jpg|41487354].

Toch is dit geen mystiek of esoterie. Veeleer lijkt het een reeks keerzijdes van bekende situaties, dagelijksheid langs de ommezijde bekeken; volstrekt onbegrijpelijk nu, maar met een zelfde gevoel wat er indirect doorheen schijnt. Daar moet het dan van komen.

Uiteindelijk kon ik me hierdoor geen scherp beeld vormen van Stehouwer, haar 'personages' of de wereld waarin ze zich bewegen. Wat zegt ze? Wat wil ze? Wat staat mij te doen of te overwegen? Of een gedicht raakt je (in sfeer, taal, onderhuidse spanning) of het blijft een volstrekt betekenisloze beschrijving van iets vaags. Dat lijkt me gevaarlijk spel voor een debuut; het muntstuk valt dan telkens kruis of munt al naargelang.

Twee sterren is dus vooral wegens mijn volkomen persoonlijk onvermogen om het universum van Wachtkamers te betreden of er een aanzet tot individuele poëtica in te ontwaren. Ik zou dit evenwel niet afraden. Benieuwd naar verder werk. ( )