Sattouf gaat op zijn elan door: in dit derde deel beschrijft hij de periode 1985-1987 en nog altijd woont de kleine Riad met zijn ouders en broertje in een afgelegen Syrisch dorpje, vol “achterlijke” gewoontes, en nog altijd houdt zijn vader vol dat hen ooit een grote toekomst wacht, maar meer en meer merkt de kleine Riad dat een heleboel dingen gewoon niet kloppen. Ook nu weer geeft tekenaar Sattouf heel veel pedagogische uitleg over de islam, over de vreemde gewoontes in het land, de ongebreidelde corruptie. En net als in het eerste deel lijkt Frankrijk aanvankelijk net het illustere tegenbeeld, maar naderhand blijken ook daar hypocrisie en achterlijkheid hoogtij te vieren. Op het eind is er nog een grote verrassing die niet zo aangenaam zal zijn voor de moeder van Riad. Benieuwd naar het 4de deel. Al snap ik nog altijd niet waar Sattouf precies naartoe wil, vooral met die titel "Arabier van de toekomst". ( )