Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Irse de casa (1998)door Carmen Martin Gaite
Geen Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. geen besprekingen | voeg een bespreking toe
Onderdeel van de uitgeversreeks(en)Narrativas hispánicas (248)
La vuelta a los org?enes desde una vida exitosa, y por el contrario con el deseo de ser una mera observadora, llevar ?sin embargo a la protagonista a tropezar con el destino de todas aquellas personas que se cruzan en su camino Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)863.64Literature Spanish and Portuguese Spanish fiction 20th Century 1945-2000LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Carmen Martín Gaite /aWA_dzpmT
Publicado: 1998 | 287 páginas
Novela Psicológico Realista
Amparo Miranda, una exitosa diseñadora de modas con sede en Nueva York, vuelve a la ciudad de provincias que abandonó cuarenta años atrás, una de esas ciudades «donde la vida marcha a otro ritmo, como entre un pasado que ya no gusta y un provenir sin dibujar». Amparo, de origen humilde e hija de madre soltera, no regresa corroída por la nostalgia ni tampoco para exhibir sus triunfos ante aquellos que nunca lo aceptaron. Quiere, por el contrario, pasar desapercibida: viene a mirar, a intentar recomponer a solas un discurso que quedó interrumpido, a introducir palabras en una historia de silencios.Irse de casa
Carmen Martín Gaite
Publicado: 1998 | 287 páginas
Novela Psicológico Realista
Amparo Miranda, una exitosa diseñadora de modas con sede en Nueva York, vuelve a la ciudad de provincias que abandonó cuarenta años atrás, una de esas ciudades «donde la vida marcha a otro ritmo, como entre un pasado que ya no gusta y un provenir sin dibujar». Amparo, de origen humilde e hija de madre soltera, no regresa corroída por la nostalgia ni tampoco para exhibir sus triunfos ante aquellos que nunca lo aceptaron. Quiere, por el contrario, pasar desapercibida: viene a mirar, a intentar recomponer a solas un discurso que quedó interrumpido, a introducir palabras en una historia de silencios.