Mijn dichtbundel bestaat uit 20 kindergedichten die ik heb uitgekozen uit drie dichtbundels uit de bibliotheek:
- De bel van Isabel van Karel Eykman met tekeningen van Patsy Backx;
- Ik denk mezelf een tijger van Mieke van Hooft met tekeningen van Marieke van Ditshuizen;
- De mooiste kindergedichten van Annie M.G. Schmidt met tekeningen van Sieb Posthuma.
De dichtbundel heb ik ingeleverd op its bij het punt voor leeslogboek periode 4

Ik heb erg genoten van het lezen van de kindergedichten en dan vooral degene die ik heb geselecteerd voor mijn bundel natuurlijk. Op de middelbare school was er een vergelijkbaar bundelopdracht alleen met volwassene poëzie. Ik heb toen tientallen bundels doorgebladers, maar vond eigenlijk geen enkel gedicht dat me aansprak. De eenvoud en de eerlijkheid die juist in deze kindergedichten (bijvoorbeeld: Wie ben jij? van Karel Eykman) zo voorop staat is juist de kwaliteit die ik mis in volwassene poëzie. Daarnaast is het speelse en vrolijke karakter (dit komt natuurlijk erg goed naar voren in het werk van Annie M.G. Schmidt of in 'Ik denk mezelf een tijger' waar een schommel een zwiep-zwaai-vliegmachien wordt genoemd) in combinatie met het persoonlijke (bijvoorbeeld: Mamma op de foto van Karel Eykman) ontzettend charmant. Destijds dacht ik dat poëzie gewoon niet voor mij was, of dat ik het gewoon niet begrijp. Nu snap ik dat ik poëzie pas interessant vind, wanneer de schrijver gedichten wil en kan maken die mooi, betekenisvol én toegankelijk zijn.