Scherpe demystificatie en ontluistering van Socrates : absurditeiten en inconsistententies worden blootgelegd, met vooral accent op zijn antidemocratische ingesteldheid. Dat was volgens Stone de reden waarom hij ter dood is veroordeeld. Nog meer dan Socrates wordt Plato ontluisterd : Stone schildert hem af als een ordinaire manipulator, maar tegelijk een literair genie. De kracht van dit werk is dat het inderdaad de figuur van Socrates en Plato van hun voetstuk haalt. Sommige redeneringen zijn echter vergezocht en de indruk bestaat dat hij te zeer uitgaat van de evidentie van de democratie in het 5de eeuwse Athene. Een fundamentele kritiek is dat hij Socrates als zelfstandig figuur behandelt, terwijl we die bijna alleen kennen via het werk van Plato (en Xenophoon). Al bij al toch interessante, corrigerende lectuur. ( )

Socrates die als één van de grondleggers van de griekse filosofie wordt beschouwd, sprak in Athene op straat en op markten met de mensen en stelde iedereen vragen, maar schreef niets op. Wij kennen hem uit de geschriften van Plato. Hij werd beschuldigd van het bederven van de jeugd, het niet vereren van de stadsgoden en invoeren van nieuwe goden. Hij had via vrienden kunnen vluchten, maar heeft zichzelf bewust niet verdedigd. Hij wilde duidelijk maken, dat zijn proces gericht was tegen de vrijheid van spreken en denken die Athene zo fervent voorstond. Hij zou niet gewild hebben dat de door hem verafschuwde democratie een overwinning behaalde door hem in vrijheid te stellen. Socrates behoorde tot de aristocratische Atheners die het militair georganiseerde Sparta als ideaal zagen. Zijn martelaarschap heeft hem bekend gemaakt. Hij had de gifbeker nodig om zijn opdracht te volbrengen. ( )