Ik heb een paar vragen voor je. Door: Rebecca Makkai.

Wow, WTF, wat een boek. Een mokerslag.

De cover is niet echt mijn ding maar voor de rest ben ik fan van alles aan dit boek: het verhaal, de boodschap, de personages, de ferme middelvinger, de verslavende schrijfstijl,…

Een stralende toekomst (Makkai’s vorige boek) was een geweldig goed boek, een gigantische bestseller, Ik heb een paar vragen voor je is nog beter. Ik kan me voor stellen dat een paar oude, witte, cis, het-mannen het niet zo heel graag gaan lezen maar dat is dan hun probleem.

Bodie Kane is een feministische podcastmaker die gevraagd wordt om een minimester lang gastcolleges te geven op haar oude (kost-)school. De moord op Thalia (één van haar klasgenoten eind jaren negentig werd in hun laatste jaar vermoord) is altijd in haar hoofd blijven spelen en de herinneringen komen nu weer levendig naar boven. Er werd een dader aangeduid en veroordeeld maar was Omar wel de echte schuldige?

Bodie duikt in haar herinneringen en in haar verleden, op zoek naar de waarheid. Dat an sich maakt dit boek al boeiend en super spannend. Maar wat het écht goed maakt is dat Bodie nu alles door een post #metoo bril bekijkt. En dat wij, lezers dat ook gaan doen. Niet enkel in dit verhaal maar ook ins ons eigen leven, verleden. Ik ben ongeveer even oud als Makkai, en wow, mijn schooltijd bekijk ik sinds een paar dagen helemaal anders. Toen #metoo net gelanceerd werd en ik terugkeek op mijn leven kwam ik met 2 handen net toe om de (best ernstige) incidenten te tellen. Nu ik dankzij dit boeiende, confronterende boek terugkijk op mijn schooltijd kom ik handen te kort…

Doordat Kane lesgeeft aan studenten van nu ziet ze ook duidelijk de verschillen met hoe zij en haar medeleerlingen vroeger waren. Heel herkenbaar: alles was een grapje en maar om te lachen en… Denk aan iemand naakt aan een paal binden, keihard in de tepels van meisjes knijpen, maar ook aan leerkrachten die onder het mom van lief en behulpzaam zijn aan leerlingen zitten. Dat was allemaal normaal. Niet echt natuurlijk, maar wij meisjes werden geleerd dat dat erbij hoorde.

Klassenjustitie, het overschrijden van grenzen, femicide, #metoo, schone schijn, pesten en moord, in dit kostschooldrama komt het allemaal voorbij.

Makkai schrijft dit verhaal als een brief of gesproken boodschap aan iemand (ik verklap niet wie) en daardoor krijgen we een volledig inkijkje in haar hoofd en leefwereld. Aangezien Kane voor haar podcast met soortgelijke zaken bezig is heeft ze het ook vaak over vermoorde vrouwen uit de echte wereld. Vrouwen die wij kennen uit de kranten en nieuwsberichten. Extra confronterend. En daardoor ook extra belangrijk. Dit is een roman die eigenlijk een pamflet is, een aanklacht, een middelvinger, een wake-up call, een call to action. Daarnaast is het ook gewoon een roman; een verzonnen verhaal dat steengoed en super spannend is geschreven. Je voelt je echt deel van het verhaal, je zoekt mee, denkt mee en ziet alles, als was het voor je eigen ogen, gebeuren (zo goed zijn alle beschrijvingen). Ideaal om tot een serie te verfilmen. - Reese, is dit niets voor jou? -

Echt giga onder de indruk van dit boek. Lees deze mokerslag! Merci Rebecca voor de gigantisch belangrijke verhalen die jij ons op meeslepende wijze vertelt. ( )