تا قبل از این من فقط توی مجموعه‌ی بهترین داستان‌های جهان احمد گلشیری، گیله‌مرد رو از بزرگ علوی خونده بودم و براساس اون فکر نمی‌کردم چشم‌هایش اینطوری باشه. در واقع فکر می‌کردم زمخت‌تر و مملو از شعارهای سیاست‌زده‌ باشه. اما برعکس با روایت عاشقانه‌ش من رو غافلگیر کرد و فکر کنم همین غافلگیری اساس لذت بیشتر من از رمان شد.

پی‌نوشت: به خاطر قضایای تجاوز استادان هنر که این روزا باب مجلس شده، من از اول داستان به شکلی ناخودآگاه دید خوبی به استاد ماکان نداشتم. ( )