Morele vertelling, vast geschreven vanuit politieke motivering. In de wereld is geen gerechtigheid. Hoofdpersoon Han deed me op de een of andere manier denken aan soldaat Svejk. Het is geen schlemiel maar toch. Ik vermoed dat Sok-Yong hem ook geen held wil laten worden, omdat dit de kwestie die hij wil aankaarten te zeer zou individualiseren.

Nadruk krijgt het kwaad in de vorm van mensen die zonder gewetenswroeging anderen oplichten of anderszins beschadigen. Dat kan zijn martelen, onkritisch en ongeïnteresseerd in waarheid de ondervrager uit te hangen, lafhartig aangeven van mensen, onbevoegd de geneeskunst uitoefenen. De bron van het kwaad is klein en lijkt te bestrijden: wraakzucht als reactie op vermeende beledigingen.

Zo heeft een van de boosdoeners - en Sok-yong licht zulke passages m.i. uit - geen opleiding tot arts gevolgd maar oefent toch de artsenij uit, als gat in de markt, om geld te verdienen. Hij is beledigd en neemt wraak als mijnheer Han desgevraagd beaamt dat hij geen arts is.

Meneer Han begint te drinken als hij zijn geloof verliest in de onbaatzuchtige uitoefening van de geneeskunst. Dat lijkt me de basale thematiek: principieel leven is voor sukkels. Han krijgt enigszins onpraktische trekken mee, in de sfeer van Prinzipienreiterei, maar wordt toch ook als pechvogel geschetst.

Ook blijken de boosdoeners ook op jonge leeftijd al zich te kenmerken door egoïstisch, onfatsoenlijk gedrag. De naïeve vraag naar het waarom, waarom sommige mensen, voor de keuze gesteld en in staat het goede te doen, toch anders kiezen, wordt niet gesteld.

Door de lezer Han niet eenduidig als 'het goede' voor te houden vermijdt Sok-yong een al te eenduidig verhaal. Toch lijkt zijn sympathie onmiskenbaar eerder bij Han te liggen dan bij degenen die hem ten val brengen.

Van de flaptekst begrijp ik dat Sok-yong de hereniging van beide Korea's voorstaat. Duidelijk in deze roman is dat, reuze snel na het begin van de burgeroorlog en tweedeling van Korea, beide zijden het gedeeld verleden lijken te vergeten en in een wij-/zij-denken vervallen. ( )

Vi møter herr Han i en liten koransk landsby og året er 1971. Ingen vet hvem han er, for han har levd avsondret fra de fleste siden han kom dit for tre år siden. Det derimot ingen har kunnet unngå å få med seg, er at han livnærer seg ved å ta strøjobber og at han drikker. Etter hvert er han knapt i stand til å ta vare på seg selv. Da han plutselig dør, starter beboerne i huset hvor han har bodd, et intrikat spill for å sikre seg rommet hans. Kynismen kan kun forstås ut fra mangelen på det meste, og hvor særlig mangelen på et noen lunde anstendig husvære smerter befolkningen mest. Hvem er denne herr Han og hva har gjort at han tilsynelatende har valgt et liv blant fremmede?

Mens Koreakrigen raste mellom nord og sør i årene 1950 – 53, ble herr Han, som er lege, utkommandert som militærlege i nord. Legeyrket var hans livs kall og han var så lite politisk engasjert som det overhode gikk an å bli. Fordi han verken ønsket å fremstå som kommunist eller gikk med på å favorisere partipampene og deres slektninger og meningsfeller, ble han til slutt nødt til å flykte til Sør-Korea.

Problemene sluttet imidlertid ikke i Sør-Korea. Fordi han nok en gang nektet å gå i andres ærend, tårnet problemene seg opp på nytt. Og sakte men sikkert gikk han til grunne gjennom en prosess som til forveksling kunne ligne en kafka-prosess.

Dette er den første boka jeg har lest av den koreanske forfatteren Hwang Sok-Yong. Forfatteren har selv betalt en høy pris for sitt forfatterskap, idet han har sittet i fengsel i flere år grunnet sine ytringer. Dessuten har han i perioder av sitt liv måttet leve i eksil.

Det er sagt om denne boka at den egentlig handler om hans egen slektshistorie. Det er en sterk historie om en rettsstats fallitt og hvor det kun var penger som til syvende og sist telte. Når det er viktigere å bruke penger på å bestikke dommeren enn å få en advokat til å gjøre en rettskaffen jobb, finnes det ikke lenger rettferdighet. Kostnadene for enkeltmenneskene var enorme. Sånn sett blir bøker som dette i tillegg til å fortelle en viktig og avslørende historie om forholdene under Koreakrigen, en påminnelse om viktigheten av å opprettholde visse moralske standarder i et hvert land. ( )