Lupin. Koningin aan zet. Door: Bertrand Puard.

Ik lees geen detectives en ik kijk geen Netflix, het is dus een wonder dat ik dit boek las. En ik las het op het juiste moment: een dag dat ik twee keer in de wachtzaal van een dokter zat. Normaal gezien zouden die uren wachten me gek hebben gemaakt maar nu zat ik op het puntje van mijn stoel, verdiept in het verhaal.

Want spannend is het wel. Daarnaast is het ook afwisselend qua locaties en personages. Het boek leest als een trein met hoofdstukken die net lang (of kort, het hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt) genoeg zijn waardoor je telkens denkt ‘nog eentje’. En voor je het weet heb je het boek uit. 316 pagina’s in een zucht voorbij. Ergens deed het me denken aan de serie Around the world in 80 days; avontuur, veel reizen (soms met gevaar voor eigen leven), 2 mannelijke vrienden als hoofdpersonen en een vrouw die eens niet het derde wiel aan de wagen moet spelen maar een zeer grote rol speelt in het ontrafelen van het mysterie.

Een boek dat je dingen laat opzoeken, je nieuwe idolen leert kennen, heeft een grote plus. In dit geval gaat het om schilder Rosa Bonheur, voornamelijk bekend voor haar dierenportretten. Nog steeds geliefd, niet enkel voor haar creatieve werk, maar ook omdat ze een voorloper van het feminisme én waarschijnlijk lesbisch was.

Nooit gedacht dat dit boek me zo veel plezier zou brengen, heel graag gelezen. ( )