Tosca. Door: Maud Vanhauwaert.

Als fan van Maud wou ik heel graag dit boek lezen, ik was zo benieuwd naar Maud’s romandebuut. Haar poëzie is onevenaarbaar, haar creativiteit ook. Ik hou van een ongetemde geest.

Het was een grote eer om haar boekpresentatie in Corso bij te wonen. Heel de avond zat goed in elkaar, er was oog voor elk detail en alles droeg het Maud-stempel. Knap gedaan!

Ook Tosca zit vernuftig in elkaar. Vooral de versie die je nog zelf moet opensnijden vind ik geweldig. Om het met een flauw woord te zeggen: zo wordt een boek lezen nog meer een ‘beleving’. (Ik las trouwens de ‘gewone’ versie.)

Het boek, als object, draagt ook heel hard het Maud-stempel: door de binding, de afwisseling van proza en poëzie, de paginanummering die zakt, de prachtige cover,… En haar creatieve geest en poëtische pen kwamen ook aan bod. Er staan parels van zinnen in, er komen actuele en relevante onderwerpen voorbij, het verhaal is spannend tot op het einde, en toch…

Toch raakte het me niet zo diep als haar gedichten. Je kon zien dat er hard aan Tosca gewerkt is, misschien iets té hard? Het kan ook aan mij liggen, toen Siel Verhanneman een eerste roman uit bracht was ik er ook niet zo wild van. Tijdens de boekvoorstelling viel de vergelijking met Het smelt (van Lize Spit) en dat begrijp ik nu. Daar hield ik ook een wat lastig gevoel aan over.

Toch ben ik blij dat ik Tosca gelezen heb. Ik heb ervan genoten, ik ben er doorheen gevlogen. Bedankt Maud voor al jouw moois en goeds, als grote fan ben ik benieuwd naar je volgende project! ( )