Ik kan er niets aan doen, ik moet gewoon de volle 5 sterren geven aan dit geweldige kinderboek. De hoofdrol is deze keer voor Gozert. Hij merkt dat Ties, nu die Luna heeft en zijn vader en moeder begrip hebben voor het feit dat hij een onzichtbare vriend heeft, hem niet meer zo nodig heeft. Gozert voet zich vaker eenzaam en dan verdwijnen de kleuren en wordt alles grijs. Als hij in zijn eentje door de stad sjokt komt hij Wes tegen, die net als hij aan het vervagen is. Wes had een verloofde maar die na zijn dood is verder gegaan met haar leven en die niet meer aan hem denkt.
Gozert komt er achter dat er meer grijze sombere onzichtbare vrienden zijn. En besluit hulp in te roepen.
De boodschap voor de volwassenen die dit boek lezen is dat het goed is om door te gaan met je leven na een verlies van een geliefde. Dat de wezens zoals Gozert en Wes allen blijven bestaan zolang er mensen zijn die af en toe nog aan hen denken. Vergeet hen niet maar denk af en toe nog aan hen.
Tranen met tuiten! ( )