I found myself very conflicted about this book. At first glance, it would appear to be a standard fantasy novel, with the farm boy who goes on a journey to be a hero, and princess in distress, and an incredibly powerful enemy that must be overcome. However, things are not what they appear to be. The "hero" turns out to have little to no idea what he's doing, nor does he have some set or prophesied destiny to fulfill. In fact, several other characters comment consistently about how stupid and unwise he behaves. The princess in distress is actually very intelligent and inquisitive with a latent power in all members of her family that make her more dangerous than anyone else. And the true nature of the gods makes the reader question what is really going on. There's an ancient secret about the Rivergod and his enemies, and the characters are realizing that they may simply be pawns in a game of the gods.

Keyes creates an incredibly interesting world, where gods exist in everything, from the field of grass, to the streams that cut the land, to the very campfires that the characters gather around, all the way to the great Rivergod which consumes all other gods around him. The characters are quite dynamic and change and learn during the course of the story in this book and it's sequel, "The Blackgod." However, the reason I can only gives this novel three stars is because it is painfully obvious that this was Keyes first book. Some of the prose and the dialogue feel rather clumsy, and certain aspects that seemed like they were supposed to be mysteries became painfully obvious much earlier than the actual reveal. Which leaves me very torn. If Keyes had waited longer in his career before he wrote this book and its sequel, I feel that it would have turned out much, much better. Still, it is very worth the read if you can look past it being a freshman effort that turns the standard high fantasy fare on its head (much like how George R.R. Martin's Song of Fire and Ice series challenges the low fantasy genre). Fascinating, but far from perfect. ( )

Greg Keyes was een naam die ik al eens had zien passeren, hier op Goodreads. Toen ik vorig jaar in Brugse Boekhandel deze tweedelige reeks voor een spotprijs zag staan, en de flapteksten me wel leuk leken, ben ik overstag gegaan. J. Gregory Keyes zou een deel van z'n jeugd doorgebracht hebben in het Navajo-reservaat in Arizona en zo inspiratie opgedaan hebben voor deze 2 boeken, [b:Dochter van de rivier|5653729|Dochter van de rivier|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647280s/5653729.jpg|29296] en het vervolg, [b:De Berg der Goden|5653740|De Berg der Goden|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647350s/5653740.jpg|1199141], dat nog eens een goeie 100 bladzijden meer telt. De verhalen sluiten ook aan op z'n onderzoek (nog van toepassing?) naar de antropologie van mythen en geloofssystemen.

Maar goed, fantasy in een originele setting: bij de indianen. Eh, Native Americans. Er zijn twee verhaallijnen: 1) Hezhi, de prinses die nog te jong is om naar een andere vleugel van het paleis te verhuizen en zich bij haar ouders te voegen (ze wordt opgevoed door een oudere bediende, Qey, en heeft een dienaar, Tsem, een grote, sterke kerel), en 2) Perkar, een jonge krijger (nuja, boerenjongen die krijger wordt en tot de Mang behoort, een paardenvolk) uit een zeer verre streek die op de een of andere manier een queeste moet vervullen. Beide personages leven in totaal verschillende maatschappijen en hebben elk aparte geloofsovertuigingen.

Er komt dus geloof/spiritualiteit aan te pas: goden van allerlei pluimage. Goden die over domeinen heersen, goden die in plaatsen en objecten zitten (wapens, bomen, ...). Opdat Perkars volk goede dagen zou kennen, worden er af en toe offers gebracht. Dat hoeft niet groots te zijn; wat wierook branden, bijvoorbeeld, is ook goed. Waar Hezhi woont, Nohl, zijn het de priesters en de Rivier (de Kenterling) die de plak zwaaien; er zijn geen goden die overal huizen.

De Rivier is allesbepalend in dit verhaal. Het is zowel een waterstroom als een god (de Kenterling). De Rivier bepaalt hoe Perkars queeste/tocht verloopt, hoe Hezhi zich gedraagt, enz. Opletten wanneer je bepaalde levenssappen in de Rivier loost (bloed of anders), want dan "kent" de Riviergod je, zal hij je weten te traceren en proberen te beïnvloeden. Want deze god wil alle macht, volledige dominantie van de mensenvolkeren en hun leefgebieden, en zal dat op allerlei manieren proberen te verwerkelijken.

Maar omdat macht corrumpeert, sloten de Rivierkinderen lang geleden een pact met de Kenterling: in ruil voor een rijkgevuld en royaal leven, zouden er van elke generatie kinderen geofferd worden aan Hem. Tot Hezhi op een dag haar beste vriend D'en verliest en zij op onderzoek trekt, tegen alle regels in.

Beide verhaallijnen (Hezhi's en Perkars) verlopen elk op hun manier, waarbij Perkar vooral (onbedoeld, weliswaar, maar toch, misschien ook door z'n jeugdige naïviteit) kwaad aanricht t.o.v. de groep waarmee hij reist, o.l.v. de Kapaka (een soort koning, hoofd van een stam) die met de Heer van het Woud wilt onderhandelen over meer grond om te bewerken, hoewel de zaak zeer subtiel moet aangepakt worden, omdat de mens niet meer zo respectvol omgaat de harmonie tussen natuur en mens), met zeer kwalijke gevolgen. De "boetedoening" zal een serieuze opdracht zijn, een die hij met een klein hartje, maar toch vastberaden aanpakt.

Hezhi vindt uitvluchten uit om toch maar meer te weten te komen over de geschiedenis van de koninklijke families, om te weten wat er precies gaande is, waarom bijv. D'en verdwenen is. Ghan, de oude bibliothecaris (en een van de laatste van zijn stam), is eerst weigerachtig, besluit dan toch haar wat klusjes te laten uitvoeren, zodat hij z'n aandacht elders op kan richten.

En zo komt van het een het ander, met de nodige spanning en variëteit. De verschillen in cultuur, in levensopvatting, ... Of, het contrast tussen een boerenjongen die zich opwerkt (dankzij tussenkomst van de goden) en een jonge prinses die gebonden is aan haar kamers, aan haar beperkte leefwereld, steeds de nodige regels in acht moet nemen en bijna geen vrijheid heeft. Zelfs haar ouders kijken amper naar haar om, wachten gewoon tot ze oud genoeg is om naar de andere vleugel te verhuizen.

Op zich zou je dit verhaal als eindig kunnen beschouwen, want - hoe kan het ook anders? - eind goed, al goed? Iedereen terug vrij van alle kommer en kwel? Maar dan lees je de eerste pagina's van boek 2, [b:De Berg der Goden|5653740|De Berg der Goden|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647350s/5653740.jpg|1199141], en weet je dat het kwaad niet volledig verdelgd is. Integendeel. Er staat ons duo (Hezhi en Perkar), samen met hun kompanen, nog een zware opdracht te wachten.

Op de flap stond ook: "[b:Dochter van de rivier|5653729|Dochter van de rivier|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647280s/5653729.jpg|29296] is te lezen als een sprookje, maar ook als een prachtige fabel over de consequenties van een levenswijze die zich afkeert van de natuur." Dat kan ik zeker beamen. Het is prachtig geschreven (althans het Nederlands), zowel de beschrijving van de wereld als hoe de personages zich gedragen en voelen. Hier en daar staan er enkele levenswijsheden in. Uiteraard houdt niet alles wat gebeurd steek, het blijft een fictief verhaal, het blijft fantasy, zij het met culturele, etnische elementen, die het verhaal meer charme geven. Zeker en vast een aanrader!

( )

The first book of an excellent series about a young girl, trapped in an ancient, crumbling palace. Mostly left to her own devices, she must navigate both rulership and theocracy, keeping herself and her country intact. I thought this was well written, engaging and unique. ( )

This is a perfectly adequate book (that sounds cruel--but I mean that I enjoyed it, it's well-written, but it's not so surprising, so moving, so exciting so as to warrant any more than 3 stars from me). An interesting take on Gods is probably the most distinctive aspect of the book, that and how the society the protagonist comes from is not your standard Mittel European.

There are certainly better (I hate that word!) books out there, unless this is Exactly Up Your Alley, in which case go for it. I don't regret reading it, but a few months later I can also barely recall reading it. ( )

Just reread this--it's still terrific. Please ignore the hokey cover. A quest fantasy that isn't based on Lord of the Rings and its zillion offspring. It's got a hero, an enchanted sword, a heroine in jeopardy, but from there on out the novel takes its own path. The best part is all the gods, inhabiting just about everything, some friendly, some indifferent, some hostile. It feels like this is really how people used to view the world. I also liked the hero's realization that he hadn't been noble and brave -- just stupid and deluded. Now he's stuck on an impossible quest and just wants to go home. ( )