citaat: 'Het was en aanblik die hem fascineerde en hij kon er zijn ogen niet meer van afhouden. Zo zagen de vrouwen op de Balkan er dus uit. Daar kwam ineens als een sombere wolk een vreugdeloze herinnering opzetten aan het onverstaanbare gefluister van de duizenden donkere gesluierde vrouwen uit zijn eigen land. Hij probeerde die herinnering op afstand te houden om niet het beeld te verstoren van de vrouwen met hun kastanjebruine haren die hij nu voor zich zag. O Allah, zuchtte hij. Er waren zonnige dagen en heldere maannachten en daar was nu iets bijgekomen : dagen vol stralende vrouwenogen ( de ongeluksbode p 106) ( )