Adelaïde Roothooft is docht van een notaris; ze wordt streng opgevoed op het pensionaat en bestemt zichzelf voor op het klooster, maar ze heeft een zinnelijke aanleg; ze wordt be-laagd door Fons en Ernest die ze afwijst maar waar ze heime-lijk naar verlangt.
Adelaïde geeft toe aan de druk van haar ouders en verlooft zich met dokter Fons, maar die breekt de relatie plots af. Onmiddellijk daarna huwt Adelaide met de dokterszoon Ernest (nog student apotheker) onder het valse voorwendsel dat ze zwanger is.
Pas na 2 jaar komt er echt een kind; Adelaide pakt een schrik als de onderpastoor onrechtstreeks een alusie maakt dat opzet-telijke kin¬derloosheid zich wreekt in de relatie of in de kinderen. Ze raakt geobsedeerd, is overbezorgd om het kind en wordt stilaan gek, net als haar vader. Ze is ervan overtuigd dat de ziekte erfelijk is. Ze wordt opgenomen in een gesticht, een zuster overtuigt haar een 2de kind te krijgen.
Ze keert "hersteld" terug, raakt in verwachting, maar vervalt weer in jaloezie en heeft zelfs moordplannen. Op een nacht als ze Ernest bespiedt valt ze uit het raam en komt om.

Goed samenhangend, sterk Bovariaanse inslag met naturalistische trekjes. ( )