Een boek waar ik zelf nooit op gekomen zou zijn om te gaan lezen. Ooit eens gekocht voor de verjaardag van mijn schoonmoeder en het is er nooit van gekomen om het te geven. Jaren lag het ingepakt in de kast. Nu heb ik het maar eens uitgepakt en gelezen.

Op de achterflap staat 'het levensverhaal van Anna Boom ... een ware geschiedenis die leest als een roman'. Vaak kan ik me niet vinden in achterflapteksten maar deze is wel raak. De verdere samenvatting van dit levensverhaal op dezelfde achterflap vind ik dan wel weer storend omdat het er zaken uithaalt waarvan de uitgever denkt lezers te trekken terwijl het in mijn beleving om heel andere gebeurtenissen uit haar leven gaat. En zo zal elke lezer wel zijn eigen interesse hebben en geraakt worden door verschillende passages.

Anna Boom is geboren in 1920 in zeer welgestelde Hollandse kringen. In haar leven zal ze op vele plekken in Europa en India wonen. Dit begint al vroeg in haar jeugd. Mij intrigeerde haar houding tegenover andere mensen als rijke jonge vrouw die toch wel wat te doen wil hebben. En ook haar wilskracht om te gaan voor de liefde, hoe onmogelijk dan ook.
Juist het gedeelte uit haar leven dat zij het meest heeft proberen te vergeten, vind ik het meest interessant. De oorlogsjaren in Hongarije en haar houding tegenover de Duitsers. Dat is nog eens een ander verhaal dan hoe ik het op school en ook van huis geleerd heb. Het maakt het leven nog relativer en dat we allemaal mensen zijn die bij een groep (willen) horen.

De schrijfstijl van Judith Koelemeijer die gedegen onderzoek heeft gedaan voordat ze deze geschiedenis heeft opgeschreven, is als vanzelfsprekend waardoor het makkelijk wegleest. Of het nu de schrijfstijl is, de toch ietwat afstandelijke houding in het verhaal of de persoon Anna Bloom zelf, weet ik niet maar heel diep heb ik niet met dit hele leven mee kunnen leven en houd er een beetje kil gevoel aan over. ( )

Het avontuurlijke leven van een Nederlandse vrouw met vele gezichten, beginnend als zij in de zomer van 1942 als 22-jarige op de trein naar Boedapest stapt op reis naar haar veel oudere, getrouwde minnaar

De hoofdpersoon spreekt me totaal niet aan, en dat maakt dat ik het boek minder goed vind. Een rijk meisje die goed werk doet in de oorlog, wel waargebeurd, dus best indrukwekkend, maar de manier waarop zij met mensen omgaat , nee, klikte niet . het kan ook de schrijftrant van judith koelemeijer zijn. het zwijgen van maria zachea , haar andere boek, daar had ik hetzelfde mee. mooi thema maar het grijpt er niet in bij mij. ( )

Eigenlijk is dit een verromantiseerde biografie. Niet verromantiseerd omdat er dingen bij werden verzonnen (het is gebaseerd op dagboeken, brieven en heel veel interviews met de nu 89-jarige Anna Boom) maar omdat het geschreven is als een verhaal, niet als een stapel feiten. Wat kunnen sommige mensen toch veel meemaken!

Anna groeit op in pensions terwijl haar moeder haar heel Europa doorsjouwt. Op haar 22e, als moeder begin tweede wereldoorlog weer naar Amsterdam is verhuisd, wil ze terug naar Boedapest waar haar verliefde getrouwde minnaar op haar wacht. Haar opvoeding schoot op het cognitieve vlak misschien wat tekort door al dat geereis, maar in dingen voor elkaar krijgen is ze een meester geworden. Een van die mensen die overal op afstappen en alles voor elkaar lijken te krijgen, dit keer dus ook een uitreis/inreisvisum naar Hongarije. Vervolgens stapt ze in haar eentje op de trein naar Boedapest in het volste vertrouwen dat ze zich daar wel zal redden.

Hoe dat gaat, in Hongarije in de tweede wereldoorlog, leest als een spannende avonturenroman. Ze helpt Wallenberg, ontsnapt ternauwernood aan de dood en ziet dingen die ervoor zorgen dat ze de jaren erna nooit meer aan de oorlog terug wil denken. Maar na de oorlog blijft de onrust. Er valt altijd meer te zien en meer te beleven. Van bijna-diplomatenvrouw in Praag tot ex-pat in Bombay en huisvrouw in Zürich blijft Anna proberen haar verwachtingen en die van haar omgeving een beetje aan elkaar aan te passen, maar er blijft altijd meer te zien en meer te doen.

Heerlijk leesbaar boek, fascinerend mens en uiteindelijk ook nog romantisch. ( )

De schrijfster van 'Het zwijgen van Maria Zachea' (2001) ontmoet bij toeval Anna Boom, een vrouw met een opmerkelijk levensverhaal. Anna, begin twintig, smoorverliefd op een getrouwde Hongaar, besluit (uit verveling!) midden in de oorlog naar haar geliefde in Hongarije af te reizen; daarna volgt een avontuurlijk bestaan. Haar ervaringen met Duitsers en Russen, haar werk voor de Zweed Wallenberg, haar minnaars, kortom, haar optreden getuigt van moed èn roekeloosheid, en veel geluk. Ten slotte een gelukkig huwelijk en het zwijgen tot de ontmoeting met Koelemeijer. Koelemeijer ontvouwt chronologisch Anna's levensverhaal, zonder literaire opsmuk; Anna's levensloop is spannend genoeg. De ankerpunten zijn de steden waar zich voor Anna markante gebeurtenissen afspeelden. De uitwerking van deze levensbeschrijving is een mengeling van feit (de gebruikte citaten uit brieven en dagboeken) en fictie (de weergave van gevoerde gesprekken van decennia geleden). Met verantwoording en bibliografie. Een spannend vrouwenleven dat Koelemeijer zonder literaire pretenties voor zichzelf laat spreken. ( )