Al voordat V.S. Naipaul in 2001 de Nobelprijs voor literatuur won werd hij beschouwd als een van de belangrijkste hedendaagse Engelstalige auteurs. In hoeverre die reputatie terecht is kan ik moeilijk beoordelen, daarvoor heb ik er te weinig gelezen. Wel vind ik de boeken van Naipaul en dan met name zijn laatste boek over India en zijn twee boeken over de Moslimwereld zeer de moeite waard.
Je kunt een biografie om twee redenen lezen: vanwege degene om wie de biografie draait en vanwege degene die de biografie geschreven heeft. Deze biografie is uitvoerig, bespreekt alle boeken van Naipaul en gaat uitgebreid op zijn liefdesleven in. Toch kon het mij maar matig boeien. Lang niet van het niveau van andere biografieën zoals die van Roland Huntford over Nansen, Shackleton en Scott en Amundsen, Nicolas Shakespeare over Chatwin, Michael Asher over Wilfred Thesiger.
Naipaul schaar ik als schrijver ongeveer in het volgende rijtje: Pramoedya Ananta Toer, Ryszard Kapucinski, Gabriel Garcia Marquez en Nagieb Mahfoez. Allemaal zeer grote schrijvers, maar voor mij niet behorend tot de toptien. ( )