De vier sterren zijn voor de novelle Sukkwan Island. Aan de vijf korte verhalen heb ik minder plezier beleefd, eerlijk gezegd begreep ik ze niet helemaal. Sukkwan Island is prachtig. Het eerste deel wordt geschreven vanuit het perspectief van een 13-jarige zoon die met zijn psychisch instabiele vader verblijft op het eiland uit de titel: een met arctisch regenwoud overgroeid stuk verlaten land in Zuid-Oost Alaska. De stijl is naturel en down-to-earth, de dialogen klinken helemaal waar en echt. Je voelt een verschrikkelijke ramp naderen, wat soms voor de lezer niet prettig is, maar de natuurbeschrijvingen geven wat lucht. Ondertussen wordt de course of action afgewisseld met scherpe inzichtjes: in het karakter van de vader, in de gevoelens van de zoon, in het verleden. Over het tweede deel kan ik niets zeggen, for fear of spoilers, maar het is een duistere draaikolk die somber en wanhopig afsnelt op het einde. ( )

In deze semi-autobiografische roman wordt Roy Fenn op heel jonge leeftijd geconfronteerd met de tragische zelfmoord van zijn vader, een mislukte tandarts. Een gebeurtenis die een schaduw over de rest van Fenns jeugd werpt. Het mislukte huwelijk van zijn ouders, met hun onvermijdelijke scheiding, katapulteren schrijver David Vann na dertig jaar terug naar het Alaska van zijn jeugd waar hij als puber al diende af te rekenen met verlies, overleving en een ontgoochelende liefde. ( )

Of hoe in één fractie van een seconde van een moment de kiem van biljoenen parallelle universums ligt verscholen. ( )

Prachtig boek met schitterende, verrassende wendingen ( )