Anders Brock is bijna zestig, als hij terug keert naar Sri Lanka, waar hij 20 jaar geleden werkte in de onderwereld. Hij was destijds “ambassadeur” van God en Gezin. Dit was een zogenaamd katholieke organisatie, die nooit echt bestaan heeft, maar als dekmantel diende om jonge meisjes te ronselen voor de prostitutie. Kasuma was één van deze meisjes en Brock koesterde bijzondere gevoelens voor haar. Hij kreeg een bepaalde band met Kasuma, beschermde haar. Als zij elkaar 20 jaar later weer opnieuw ontmoeten, komen deze gevoelens weer tot leven. Hij beseft dat het misschien helemaal niet zo’n goed idee was om zijn oude leventje in Sri Lanka weer op te pikken. Het land is erg veranderd. Brock is zelf veranderd en zijn oude vrienden lijken ook veranderd te zijn. Het enige dat hij eigenlijk nog wil, is een nieuw leven opbouwen met Kasuma, maar dan moet hij het roer radicaal omgooien.

Dit is typisch een boek waar ik veel van had verwacht, maar waarover uiteindelijk nogal teleurgesteld ben. Het leek de elementen te hebben voor een goed boek: een aansprekend verhaal dat zich afspeelt in een omgeving (Azië) waardoor ik gefascineerd ben. Het taalgebruik van de auteur is vlot te noemen, af en toe zelfs wat grof. Hier en daar een wat synische humor. Toch heeft dit boek me niet kunnen boeien. Alsof de bouwstenen voor een goed verhaal wel aanwezig zijn, maar het cement ontbreekt om er een stevig geheel van te maken. Het geheel kwam op mij wat rommelig over. Ik voelde ook geen enkele binding met de personages. Het verhaal kwam voor mij daardoor niet echt tot leven. Ik heb het uitgelezen omdat ik het per se uit wilde lezen, maar ik heb er niet van genoten. ( )