Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Junidoor Gerbrand Bakker
Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. De eerste bladzijden beschrijven vanuit het perspectief van koningin Juliana haar bezoek aan een paar dorpen. Terwijl ik dat las, vroeg ik me af of dit me wel kon gaan boeien. Ik heb niets met het koningshuis en al helemaal niets met het circus wat daaromheen zit. Een heel boek vol met beklemming van al die plichtplegingen en goed bedoeldheid leek mij wat te veel van het goede. Dat na deze inleiding het boek vervolgens een totaal andere wending nam, was dan ook een verfrissende verrassing. Het verhaal beslaat hoofdzakelijk een bepaalde dag in juni van 's morgens vroeg tot 's avonds laat waarbij er uitstapjes worden gemaakt naar gebeurtenissen uit het verleden zoals ook dat van het koninklijk bezoek. Dit alles wordt door allerlei personages uit hoofdzakelijk een gezin belicht en door een enkele andere dorpsbewoner. Dit geeft heel scherp de verhoudingen tussen de mensen weer zonder dat het letterlijk benoemd wordt. Het is als het ware dat je het zelf als lezer beleeft. Met name het naast elkaar zetten van de kleindochter van vijf en de koppige oma liet mij inzien hoe verschillend je de wereld waar kunt nemen door het hele leven heen. De onwetendheid van de een tegenover de teveelwetendheid van de ander. Maar ook de andere personages waren allen stuk voor de stuk de moeite waard om te volgen. Wat ik een beetje jammer vond, is dat het verhaal wordt opgebouwd met dat je voelt dat er iets aan de hand is en dat dit maar heel langzaam wordt prijsgegeven. Ik had het zelf sterker gevonden wanneer de schokkende gebeurtenis zo snel mogelijk was benoemd en vervolgens de mensen worden beschreven die de rest van hun leven daarmee moeten leven plus de generaties daarna. Zoals het er nu staat, is het te veel een trucje voor mij en dat heeft deze schrijver helemaal niet nodig. Juist het beschrijven van een dag waarbij er confrontaties tussen verschillende mensen plaatsvinden maar ook doodgewone dagelijkse handelingen plaatsvinden zoals bijvoorbeeld ontbijten, maakt het zo geloofwaardig waardoor ik om de mensen ging geven. Gerbrand Bakker weet zijn personages haarfijn tot leven te wekken. En ieder heeft zijn eigen reden om te zijn zoals ie is en dat is prima. Mooi. Op een zomerse zeventiende juni in 1969 staat iedereen voor het polderhuis om de koningin feestelijk te begroeten. De Kaantjes, de zoons van boerderij Kaan, wapperen enthousiast met hun vlaggetjes. Als hun moeder met de kleine Hanne te laat op het feestterrein aankomt, precies op het moment dat de koningin in de auto stapt, streelt Juliana het meisje over haar wang en geeft Anna Kaan koninklijk de hand. (Uit: Bol.com). Het deel waarin de koningin de hoofdrol speelt is heel erg grappig! En nu de rest van de roman nog.....
Wellicht is hetzelfde aan de hand bij het dramatische gegeven - Hannes overlijden - dat maar geen drama in de tekst wordt. Voor de direct betrokkenen is dat uiteraard een onverteerbaar drama, voor anderen die over zoiets in de krant lezen ook bepaald geen lolletje. Maar stel je de reactie van zo'n buitenstaander eens voor als die krant 242 pagina's lang over dat ongeval en de verrotte levens van de nabestaanden gaat. Geschreven door iemand die in geschrifte niet in staat blijkt tot een ontroerende tekening van de betrokkenen noch tot een panoramische blik op zo'n gemeenschap. Op zeker moment is de lezer dan wel door z'n respectvol geduld heen. Tevens ontbreekt iedere vorm van spanning in Juni, zowel op het niveau van de (kabbelende) intrige als in de taal. Op deze wijze converserend komen Jan en Dieke bijna honderd pagina’s door. Dat lijkt veel, maar het wordt nergens vervelend. Ik ben, vooruit, een wat bevooroordeeld liefhebber van romandialoog, maar Bakker ontwikkelt met zijn bijzonder natuurgetrouwe dialogen (de personages praten regelmatig langs elkaar heen en negeren onduidelijkheden) wel degelijk een zeer originele manier van vertellen. Vullings mag het ‘wezenloos ouwehoeren’ en ‘onwaarachtige dialogen’ noemen, maar daarmee schikt hij zich met die kritiek toch te veel naar bestaande romanconventies. Echte gesprekken hebben niet de soepelheid als in Hollywoodfilms en dat Bakker erin slaagt een zo werkelijkheidsgetrouwe weergave leesbaar te houden is een groot compliment waard. Die leesbaarheid komt voort uit de aandoenlijkheid herkenbaarheid van het vijfjarige meisje, de langzaam beantwoorde vragen over de ‘begraafplaats’, het hoe en waarom van Jan en Diekes bezigheden daar, en vragen over de moeder op het stro die stukje bij beetje in de dialoog worden beantwoord. Het houdt de lezer geïnteresseerd, in spanning. Juni is een hartverscheurende roman, geschreven op een volslagen eigen toon door een schrijver die alles in zich heeft om een unieke plek in de Nederlandse literatuur te veroveren. En vast te houden. Het hoge woord moet eruit: Juni is een ontstellend saaie roman. Zonder de boerensetting blijft weinig van het verhaal over, en zelfs die setting heeft weinig verrassends (meer) te bieden. Bomen, hooi, krakende hanenbalken, dat geloven we verder wel. Op de stijl is niets aan te merken, Bakker schrijft voorbeeldige zinnen, maar de spanning is nul. Juni moet het dus hebben van de suggestie, maar de kale tekst werkt nauwelijks mee. Bij elk wezenloos gesprekje ('Ja', 'Nee', 'Wat?') moet de lezer zelf voor de subtekst zorgen: 'weggestopt verdriet!' en 'zwaarbeladen stilte!' Na een tijdje krijgt dat doe-het-zelven iets belachelijks. Om met een boerenwijsheid te eindigen: wat er niet staat, staat er niet.
Op het West-Friese platteland worden drie generaties van een familie veertig jaar na het werkbezoek van Koningin Juliana aan het dorp nog steeds beheerst door het dodelijke ongeluk dat op die dag plaatsvond. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)839.3137Literature German and related languages Other Germanic literatures Netherlandish literatures Dutch Dutch fiction 21st CenturyLC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Ik ben Lathyrus aan het laten opgroeien, ik bouw om de stengels heen een stellage van dunne takjes, telkens wanneer het nodigis leg ik een dwarsbalkje. soms een korter takje, soms een diepe,zo zit dit boek ook in elkaar.
Zo goed verwoord, getypeerd hoe het is op een warme dag, 17 juni 1969 op het platteland, (En het nu ook weer 17 juni, als Johan van Texel komt om in steen van zusje Hanne de letters wit te schilderen ,zoals ze hebben afgesproken op een mislukt uitje naar de dierentuin, waar moeder Anne het niet mee eens is) waar de dagelijkse gang van zaken belangrijk is.. Het zwijgen (niet uitspreken). terugtrekken Ieder reageert op zijn eigen manier. Het onbevooroordeelde, spontane perspektief van (klein)dochter Dieke van vijf werkt verfrissend in de soms dofbroeiende sfeer. (als het water op de warme dag)
Het kader van het verhaal: Juliana bezoekt Schagen.
Thema's: er breekt heel veel, dood,de warmte/ zwemmen /water, radio, dieren, waaronder vogels. De homoverliefdheid van twee jongens. -> handen vasthouden, zolder, afzonderen /zolder, foto's,
Kapot gaan: de lidcactus, het raam had al een barst, de ladder, de advocaatfles, emmer, kastanjebomen, pimpelmees, het schaap is al dood, ,..,.. Jan wiens hoofd beschadigd raakt.
Vogels: bruine kiekendief, zilvermeeuw, wespendief, ekster, kluut, pimpelmezen,
Andere dieren: hond, dood schaap, stier, kalf, schotse hooglanders, rode kater, kippen, div. vissen
Bomen: kastanjes, wilgen, vlier, linde, rode beuk, populieren, houten kerstbomen,
Dagelijkse routine: maaltijden, roken, alcohol, het weer, je verplaatsen, koffie,
ook indirekt zeggen: Het is geel in de kamer omdat het zonnescherm naar beneden hangt, dat zie je voor je, dat heb je zelf ook wel eens ervaren, Er hoort een bepaalde sfeer bij. Bakker de eerste bij wie ik dit verwoord zie. -> Het is een zonnige dag. ( )