Bijzondere correspondentie tussen twee intelligente en gedreven mensen. Interessante kritische opmerkingen over andere auteurs en tijdschriftredacties en over familiegebeurtenissen, zoals de ruzie tussen Van Oorschot en zijn zoon Wouter. En uiteraard over hun eigen teksten. Vasalis' zelfkritiek heeft het verschijnen van herdrukken danig vertraagd. Opmerkelijk genoeg is het (m.i. zwakke) gedicht 'Mutatis mutandis' opgenomen in de postuum verschenen bundel 'De oude kustlijn', hoewel Vasalis aan Van Oorschot schrijft dat ze niet tevreden is over het resultaat van haar vele bewerkingen. ( )

Uitgave ter gelegenheid van het honderdste geboortejaar van zowel Vasalis als van Van Oorschot; tevens de duizendste uitgave van Uitgeverij G.A. van Oorschot.

Een levenslange vriendschap tussen de dichteres en haar uitgever, samengevat in een briefwisseling die zesendertig jaar beslaat. De brieven zijn inderdaad die tussen vrienden, polemieken -bij uitstek het terrein van Van Oorschot- zijn afwezig. Het kabbelt allemaal rustig door en de lezer, die zich, althans in mijn geval, soms meer voyeur voelt, maakt kennis met een milde Vasalis en een hartelijke Van Oorschot. Afgewisseld met wat zakelijke mededelingen en financiële afrekeningen kunnen we kennisnemen van de privé-besognes van de scribenten. Een deel van de brieven heeft betrekking op de volledig ontspoorde relatie die Van Oorschot met zijn zoon had.

Van Oorschot sterft in 1987. Kort voor zijn overlijden corresponderen beiden nog over het al of niet bewaren van hun beider brieven; besloten wordt om ze bijeen te brengen en te bewaren (door V).

Je moet met beiden ‘iets’ hebben om deze briefwisseling te kunnen waarderen, ik vond het een ‘warm’ bad vol met genegenheid, respect en intrinsieke beschaving. ( )