'Ik ben niet van plan een echte roman te schrijven. In plaats daarvan wordt het een fictionalisering van iets wat echt gebeurd is. Niet iets wat al gebeurd is maar iets wat zal gebeuren omdat ik het laat gebeuren. Mijn idee: je betaalt me een aanzienlijk voorschot, waarvan ik een deel gebruik om een groot huis aan zee te huren. Vervolgens nodig ik een aantal van mijn vrienden uit om een maand helemaal gratis te komen logeren. Ik kies mijn personages zorgvuldig uit: een paar stelletjes, vier alleenstaande biseksuelen, een stuk of twee egoïsten, een enkele drama queen, iemand met zelfmoordneigingen, een excentriekeling, iemand die wat ouder is, minstens een andere professionele schrijver (minder succesvol dan ik). Mix dat alles door elkaar. Giet er alcohol bij. En - voila - cocktailtijd.'Deze brief schrijft Victoria, een redelijk succesvol auteur, aan haar redacteur. Wat Victoria vergeet te vertellen is dat het hele huis wordt volgehangen met camera's en microfoons die op Big Brother-achtige wijze alle handelingen van de logés van minuut tot minuut vastleggen. Omdat de redacteur ook letterlijk in het boek een rol krijgt, omtstaat er een ingenieuze, bijna interactieve roman waarin we kennismaken met de ego's, onbetrouwbaarheid en dubbele agenda's van alle betrokkenen. Op een prachtige, onnavolgbare wijze kruipt Toby Litt in de huid van een jonge vrouwelijke auteur op zoek naar roem en rijkdom. Met deze hilarische zwarte komedie bewijst Litt opnieuw dat hij tot de beste jonge auteurs van Engeland behoort. Niet voor niets werd hij door het literaire tijdschrift Granta uitgeroepen tot Best of Young British Novelists.