Kader AbdolahBesprekingen

Schrijven in een andere taal dan je moers taal is niet eenvoudig. Ik denk dat ik me in een aantal talen behoorlijk kan redden. Maar je gedachten, met alle kronkels, in letters verwoorden is een zwaar proces. Ik heb dan ook behoorlijk veel bewondering voor die schrijvers die dat wel kunnen. Kader Abdolah kan het. Sterker nog, hij schrijft in een prachtig Nederlands, waar menig autochtoon jaloers op mag zijn. Zijn columns in de Volkskrant (Mirza) vond ik altijd al goed, na een aantal verhalenbundels, is dit boek zijn eerste roman.

Het verhaal gaat over een vluchteling, Bolfazl, die in een rijtjeshuis komt te wonen en niet alleen de taal moet leren spreken, maar ook nog eens de cultuur leren kennen. De meest simpele dingen zijn hem vreemd. Het duurt een tijdje, maar op een gegeven moment krijgt hij toch contact met zijn buurman, Rene. Rene is echter niet een standaard buurman, maar iemand met problemen, die op wat later vertrekt, net als Bolfazl gewend is aan de omgang met zijn buurman. Hij blijft verdwaasd achter en probeert een vergelijkbaar contact op te bouwen met de nieuwe buurman, tegelijkertijd Rene niet vergetend.

Of het verhaal geheel autobiografisch is, is mij niet bekend. Dat hij als vluchteling zich in ieder geval goed kon inleven in de hoofdfiguur is natuurlijk voor de hand liggend. Het boek verhaalt prachtig over hoe ontheemd een vluchteling kan zijn. Dit boek zou verplichte literatuur moeten zijn voor politici die iets roepen over integratie. Nederland is niet een eenvoudig land om in te leven. Bolfazl heeft het hier niet eenvoudig. Prachtig boek.

Roman over een vader die op zoek gaat naar zijn dochter die er met een Marokkaanse man vandoor is gegaan

Na het overlijden van een Nederlandse egyptoloog besluit zijn oude Egyptische vriend zijn belofte aan hem in te lossen en keert hij terug naar zijn geboorteland

Een héél kort verhaal, maar wel mooi. Meer dan de helft van het dunne boekje gaat over het werk en het leven van Kader Abdolah.½

Aga Djan, een man die altijd groot aanzien genoot als tapijthandelaar en hoofd van de bazaar, maakt de neergang mee van zijn huis en zijn moskee. Reden is de revolutionaire opkomst van Khomeini en de ondergang van de sjah. Hij verliest zijn moskee, zijn imams, zijn zonen …

Ik ben blij dat ik het gelezen heb omdat ik me zo verdiep in de Perzische cultuur en verhalen leren je een cultuur kennen. Maar op zich is het niet zo'n boeiende literatuur.

Mooi verhaal, zoals gebruikelijk bij Kader mooi, poëtisch en soms wat geëxalteerd van taal.
In Zalk, een erg klein dorpje aan de IJssel strijkt een vreemdeling neer. Hij wordt hartelijk ontvangen. Zijn dochtertje is ziek, ze wordt behandeld en gaat naar school. Memed vindt een baan als automonteur en integreert aardig in het dorp. Successievelijk komen er andere mensen uit verre landen bij. 12 oude mannen, een aantal echtparen, de kinderen van deze mensen vernedelandsen, de vrouwen langzaamaan ook. Ook Klazien uit Zalk wordt beschreven, speelt een mooie rol in het verhaal. Hij beschrijft de voor Islamitische mannen moeilijke en vreemde veranderingen die ze meemaken vanuit hun gedachten maar mild en met voldoende afstand.

Bolfazl gebruikt herinneringen, verhalen uit zijn moederland om gebeurtenissen in Nederland te begrijpen. De titel bijv. slaat op de flessen die hij ziet in de rivier Hij denkt terug aan zijn grootvader die net als zijn voorvaderen alle leeggedronken flessen van een briefje voorzag waarop stond bij welke gelegenheid de alcohol genuttigd was en die hij vervolgens bij in de kelder zette. Zijn grootmoeder had na grootvaders overlijden de flessen in de rivier gegooid. De flessen - die in gedachten ook van daar naar hier waren gereisd, - vertegenwoordigen stukjes uit het leven, daar en hier.
Op de buurman na wordt Bolfazl genegeerd in het dorp aan de IJssel. Maar hij laat het er niet bij zitten. Hij studeert op het Nederlands en zoekt contact met anderen, gaat erop uit en vindt baantjes. Hij ontwikkelt zich.

Buurman René, hij is eerst sociaal, Bolfazl voelt zich er op zijn gemak. Daarna wordt de buurman opgenomen, als hij terug is terug beschouwt Bolfazl: "Hij is er, hij is er niet". Een overkoepelende term kent de Iraniër nog niet daarvoor. 'Als de magie van de kunst je verlaat , blijft er niets dan een lege plek achter, zoals het nest van een vogel die weggevlogen is'. blz 55. Dat gebeurt ook met de kunstenaar René waar het verdrietig mee afloopt. Op een moment geldt dat in andere zin voor Bolfazl, hij wil zijn oude leven echt als 'voorbij' achterlaten. Na wat stugger, afstandelijker contact met anderen vindt hij uiteindelijk bij René's ex-familie weer vanzelfsprekende gezelligheid.

Het is een mooi, goed geschreven boekje met vele metaforen in verhaalvorm. Een mogelijke periode uit het leven nadat iemand een verblijfsstatus heeft gekregen. Een persoonlijk verhaal. Je krijgt als lezer wat inzicht in hoe het kan zijn, wat het met je doet als je in wil burgeren in een vreemd land en een vertrouwde wereld hebt moeten achterlaten. Hoe dan niet alleen de omgeving maar ook je opvattingen en relatie met je familie kunnen veranderen. Je pikt iets mee van de Iraanse cultuur en confronteert je met hoe wij Nederlanders kunnen reageren. Het boekje sloot voor mij prima aan op het hiervoor gelezen boek 'Gaan, ging, gegaan' waar vluchtelingen op een status wachten.

Boek herlezen voor mijn leesclub. Ik vond het weer mooi, heerlijke familieverhalen, schokkend wat d Islamitische revolutie teweeg heeft gebracht aan oorlog, terreur en onderdrukking in Iran. Abodlah is een heel goede verhalenverteller.

In Dubai ontmoet Kader Abdolah zijn moeder en zijn zuster. Zijn zuster heeft hij niet meer gezien sinds zij is opgepakt en gevangen gezet terwijl Kader Abdolah zelf kon ontkomen. Zijn ouders zijn een keer in Amsterdam geweest. Nu is zijn vader gestorven en moeder is dement aan het worden. De reis naar Dubai kan nog net. Maar moeder creëert haar eigen werkelijkheid, net zoals ze dat vroeger thuis deed door achter een gordijn te gaan zitten en verhalen te vertellen. Het wordt dus een wonderlijke reis, waarvan het eind toch door de zus lijkt te worden bepaald.
Als geen ander kan Abdolah de werkelijkheid en de fantasie zo mooi door elkaar laten lopen.

De in ballingschap levende Iraanse schrijver ontmoet in het onwezenlijke decor van Dubai nog één keer zijn moeder en hij gaat mee in haar door dementie beïnvloede beleving van de dagen die ze samen doorbrengen.

Dit boek begint als een rustige vertelling over een familie in een religieuze stad in Iran. Abdolah zoomt vooral in op de figuur van Aga Djan, die zijn (ruimere) familie, de moskee en de bazar bedachtzaam beheert en daar zijn gezag aan ontleent. De leefwereld en de context worden geschetst op een heel sympathieke, soms aandoenlijke manier met veel aandacht voor kleinmenselijke aspecten. Maar geleidelijk aan veranderen de dingen: de moderniteit dringt door, als bewust resultaat van het beleid van de sjah en zijn Amerikaanse bondgenoten; het verzet daartegen organiseert zich, vooral bij de imams en bij de linkse oppositie. Abdolah schetst het zowel documentair, als via de ogen van Aga Djan. En dan gaat het snel: de revolutie breekt uit, de sjah vlucht en ayatollah Khomeini neemt de macht over en vestigt een schrikbewind. Abdolah vertaalt de dramatiek daarvan in het leven van Aga Djan en zijn familie.
Zalig boek, knap verteld en wat mij betreft een veel betere introductie tot wat er in Iran gebeurde dan het zo bejubelde ‘Petropolis’ van Satrapi. En alle pagina’s zijn doordesemd door de sterke liefde van Abdolah voor zijn vaderland.

Prachtig boek dat via het verhaal zicht geeft op de politieke veranderingen in Iran, islamisering, radicalisme en hoe elk op zijn manier zijn geloof beleeft. Toppertje.

Kader Abdolah neemt ons, met een docent oriëntalistiek, mee op een reis van de Sjah van Perzië tussen 1870 en 1890 door Europa. De docent is zelf 25 jaar geleden naar Nederland gevlucht. Tussen de belevenissen van de sjah en zijn gevolg door, wordt verteld over de situatie van vandaag in Europa. Een verrassende tijdsbehandeling krijg je dan. Steeds schiet je heen en weer.

Ondanks of misschien dankzij de Jip en Janneketaal, de naïeve benadering en sprookjesachtige vormgeving een boek dat je onderdompelt in een andere tijd en wereld. De kanttekeningen, blikken in de toekomst geven het boek een extra diepgang.
https://ilibrariana.wordpress.com/2015/12/04/bezoek-van-sjah-nasreddin-aan-haarl...

Een reis door de geest van Nederlandse uitvinders en ondernemers

Het levensverhaal van de profeet Mohammed (circa 570-632).

De relatie met zijn Nederlandse buurman brengt bij een politieke vluchteling uit Iran allerlei herinneringen boven (OBA).½

prachtig boek, twee keer gelezen.

Aga Akber, zoon van een "edelman" en bijvrouw. Hij is doofstom, werkt als tapijtreparateur.
Zoon, Ismaiel, is zijn helper. Oom Gazem Gan, had veel invloed in het dorp.
Het verhaal wordt verteld door de Ismaiel, hij schrijft het verhaal van zijn vader op, n.a.v. het schirftje met de spijkerschrift schrijfsels dat hij toegestuurd heeft gekregen.
Kan hij die nu wel of niet lezen??? Briljant verhaal.

Ik heb genoten van dit boek. Het refereert naar de Max Havelaar en andere nederlandse literaire boeken vanuit het gezichtspunt van een buitenlander. Eén van de beste boekengeschenken van de laatste jaren.

Het boekje (boekenweekgeschenk 2011) is een verzameling schetsen van een vluchteling die in Nederland zijn nieuwe vaderland heeft gevonden. De korte hoofdstukken zijn, soms als variatie op een boek of gedicht van een Nederlandse schrijver, over het algemeen wel aardig maar blinken niet uit in schrijfkunst. Het hoofdstuk ‘Ispahan’ is -door de speelse verwijzing naar het gedicht ‘De Tuinman en de Dood’ van P.N. van Eyck -overigens wel geslaagd. De overige verhalen ontberen die prikkelende subtiliteit.

Sjah Nazar is een eenzaam man, ondanks zijn harem. Hij luistert afwisselend naar de raad van zijn moeder en naar die van zijn vizier. De vizier weet wat er onder het volk leeft, zijn moeder niet. Zijn land is interessant voor Russen en Engelsen, die onder meer de olierijkdom vermoeden in Perzië. Ondanks dat hij best een moedig man is, slaagt hij er niet in zijn land goed te besturen. Er ontstaat een niet te beheersen opstand, waarvan hij uiteindelijk ook het slachtoffer wordt. Het meest getroffen heeft mij de ongelooflijke eenzaamheid van de Koning.
Mooi hoe Abdolah met geschiedkundige feiten toch, geheel in de traditie van verhalenvertellers, zijn eigen verhaal weeft.

Aga Djan is de machtigste man in de Iraanse stad Senedjan. Hij bezit het oudste pand in de bazaar, waar ruim honderd mannen werken in zijn tapijthandel. Zijn tapijten zijn uniek en heel waardevol en vervaardigd volgens de geheime ontwerpen van zijn huis. De familie van Aga Djan levert ook al generaties de imam van de moskee, die in zijn huis woont. Er heerst vroomheid en plichtsbewustzijn. Wat de ayatollahs in Qom voorschrijven is wet en het huis van de moskee moet een voorbeeld zijn voor de hele stad. Qom verwacht van de imam wel een meer uitgesproken houding tegen de sjah en Amerika, maar imam Alsaberi staat daarvoor te zwak. Daarom sturen de ayatollahs een jonge imam, Galgal, om met Alsaberi's dochter te trouwen en hem op te volgen. Aga Djan wantrouwt Galgal al op de huwelijksdag, maar anderen geraken in de ban van zijn betoog tegen Amerika en de sjah. Zijn felheid trekt de aandacht van de politie en de geheime dienst, nog meer gevreesd nu het regime wankelt. De macht van de ayatollahs groeit, maar er zijn ook tegenbewegingen. Wanneer de Amerikanen landen op de maan, smokkelt een neef een tv-toestel in het huis. Er komt een bioscoop in de stad, er verschijnen directeuren in maatpakken, olie wordt een belangrijker handelsproduct dan tapijten. Aan de universiteit van Teheran vinden Marx' ideeën aanhangers. Alhoewel de politieke situatie in het tweede deel van het boek meer naar voren komt, plaatst Kader Abdolah de Iraanse revolutie niet echt centraal in zijn roman. Ze is altijd aanwezig en beïnvloedt het leven in Senedjan, maar de bewoners van het huis maken het verhaal.½

Met plezier gelezen. Knap dat de auteur dit verhaal op een boeiende manier kan vertellen in minder dan 100 bladzijden.