Cassandra ClareBesprekingen

Zwaardvanger. Door: Cassandra Clare.

Toen ik las dat Clare aan een nieuwe serie werkte, één die zich niet in de Schaduwjagerswereld afspeelt was ik én opgewonden én teleurgesteld. Nieuwe boeken van Cassie zijn goed nieuws maar het betekende natuurlijk ook dat ze niet (meer) over de Schaduwjagerswereld zou schrijven…

Zwaardvanger opent met een plan op de binnenkant van de prachtige cover Dat plan had ik echt wel nodig want ja: je betreedt plots een heel nieuwe wereld: vol personages, plekken en gebruiken waar je niets van af weet. De eerste 50 pagina’s heb ik even gezucht want ik miste mijn vertrouwde personages maar daarna was ik verkocht! En echt giga verkocht! Wat een geweldig boek!

Dit is vloeken in de kerk maar Zwaardvanger is echt één van de betere boeken van Cassandra Clare: het verhaal is boeiend, spannend, broeierig en verslavend om te lezen. 570 pagina’s lang ben je aan het papier gekluisterd. Elke zin, elk woord is goed en je blijft tot het einde toe aan een snel vaart door het verhaal gaan; het zakt nergens in.

We maken kennis met prins Conor en zijn zwaardvanger Kel maar ook met de vrouwelijke arts Lin, Antonetta die slimmer is dan ze zich voordoet en zo veel anderen. Stuk voor stuk mensen die direct je hart stelen of ferme weerzin opwekken, zo heb je er ook een paar.

De schijn hooghouden, alles doen voor de eer, mentale problemen, vrouwendiscriminatie, prostitutie, verraad, racisme, politiek gekonkelfoes, geweld, druggebruik, alcoholmisbruik,… het komt allemaal voorbij. Hoewel de wereld van Castellane op het eerste zicht totaal verschilt van die van ons blijken ze toch veel gemeenschappelijks te hebben… Dat maakt dit boek ook extra interessant: je wordt meegesleept in een vreemde, magische wereld maar ondertussen krijg je een spiegel van de donkere kant van onze wereld voorgehouden.
Cassandra Clare bewijst hier weer eens hoe geweldig goed ze is; en dat ze beter en beter wordt met de jaren. Een hele nieuwe wereld scheppen met een heden en verleden, eigen talen en mythes, boordevol meeslepend verhalen en hartveroverende personages: wow! Ik ben giga fan en kan niet wachten op het tweede deel!

Ketting van doornen. Door: Cassandra Clare.

Oh, hier hebben we zo lang op moeten wachten! Maar eindelijk was het daar: het derde deel in De laatste uren trilogie. Jammer genoeg het finale boek (wat doe ik hierna!?) én het lange wachten méér dan waard. Ik heb 733 pagina’s lang gesmuld van Ketting van doornen.

We vallen direct in de actie: James is wanhopig op zoek naar zijn zus Lucie en Cordelia (James zijn vrouw) is met Matthew (James zijn parabatai) de bloemetjes aan het buiten zetten in Parijs. -Inderdaad, boek 3 sluit naadloos aan op boek 2.- Ik moest er even terug inkomen, hoe zat het nu ook alweer en wie is waar en waarom en… Gelukkig heeft Clare daar enkele trucjes voor verzonnen (brieven, herinneringen,…), ik denk dus dat ik niet de enige lezer ben die een opfrissing kon gebruiken :)

Normaal gezien is fantasy mijn ding niet en toch verslind ik gulzig alles wat Cassandra Clare schrijft; ik ben verslaafd aan de Schaduwjagerswereld. De personages voelen na al die jaren een beetje als mijn vrienden. Clare schrijft vlot, meeslepend, empathisch én met humor. Haar personages zijn levensecht - ook haar demonen en heksenmeesters ;) -, de dialogen lopen soepel en het verhaal zit vol onverwachte wendingen en cliffhangers.

Naast veel bloedstollende actie is er ook dit keer veel ruimte voor (queer-) liefde. Ontluikend en opflakkerend. Van kuise zoenen tot passionele bedscènes: je supportert voor allemaal!

Het enige jammere aan dit boek is dat deel 3 ook het einde van een reeks betekend. En ik ben helemaal nog niet klaar om afscheid te nemen van James en Cordelia en hun extended family! Ik vertrouw er op dat Cassandra Clare snel met iets nieuws uit de Schaduwjagerswereld komt! Deze verslaafde heeft haar dosis nodig ;)

Ketting van ijzer. De laatste uren deel 2. Door: Cassandra Clare.

Ik heb dit boek al eventjes liggen (dank u VBK Uitgevers!) maar er stond een embargo op tot 30/3/22. Dus durfde ik er nog niet in beginnen omdat ik dacht dat ik er niet over ging kunnen zwijgen en dat is ook zo.

Wow, wat is dit een goed boek! Echt één van de beste Schaduwjagersboeken. Ik heb hier zo hard van genoten! Met giechelen, gillen tegen de pagina’s, nagelbijten, zwijmelen en rode oortjes en al! Deel 1 (Ketting van goud) was goed maar in deel 2 is Clare pas echt goed op dreef: het is spannend, romantisch en zit boordevol verrassingen. En demonen, prinsen van de hel en van die dingen. Het is en blijft een schaduwjagersboek hé.

Echt raar; ik lees nooit fantasy maar ik ben stapelgek op de Schaduwjagersboeken. In Ketting van ijzer straalt Cordelia als nooit te voren, heeft Lucie meer en meer geheimen, wordt Het paard van Uffington bezocht (daar was ik ook al eens!), zit Magnus vast in het Spiraallabyrint, ontdekken we de huiselijke kant van James (en dé armband hangt nog steeds om zijn arm….). Er wordt lekker queer gefoefeld, echtelijk gekust en er is ook sprake van aanpappen met geesten…

Naast al dat leuks waart er ook nog een seriemoordenaar door Londen, duiken er helse demonen op en blijkt niet iedereen te zijn wie ze beweren te zijn,…

Spannend, sexy, verslavend; een Cassandra Clare zoals ik ze graag heb! Ik hoop echt dat we niet te lang op deel 3 (Ketting van doornen) moeten wachten!

Ketting van goud. (De laatste uren deel één.) Door: Cassandra Clare.

Woehoe, wat is het steeds weer fijn om even onderdeel van de Schaduwjagerswereld te zijn. Ketting van goud is het eerste deel van een nieuwe reeks, deel 2 verschijnt al in januari dus we hoeven gelukkig niet te lang te wachten op het vervolg.

Sinds ik een paar jaar geleden een eerste boek van Clare las ben ik een beetje verslaafd aan de wereld van de Nephilim. Een nieuwe reeks is een feest maar vraagt telkens weer wat concentratie, je moet er weer even inkomen. Vooral in de families en hun afstammelingen, een stamboom aan het begin van elk boek (met daarin de grote families als de Carstairs, Herondales, Lightwoods,…) zou handig zijn.

Ketting van goud speelt zich in een ver verleden af (rond 1900). We maken kennis met Cordelia Carstairs en haar familie die na jarenlang reizen, door het werk van haar vader, zich in Londen vestigt. Ze maken (opnieuw) kennis met de mensen van het Londens Instituut, waaronder de vrienden James, Christopher, Matthew en Thomas. En Lucie, Cordelia’s toekomstige parabatai. Hoewel het in Londen al jaren rustig is qua demonenactiviteit breekt er plots een hele reeks van aanvallen uit. Het gif van die demonen lokt een dodelijke, besmettelijke ziekte uit en de stad moet in quarantaine… Herkenbaar hé?

Dit is een Cassandra Clare zoals het hoort: spannend, grappig, dystopisch, met enige romantiek (mocht van mij nog meer zijn), veel spannende vechtscénes, intriges en lekker veel queer personages. Naar het einde toe wordt het spannender en frustrerender, januari lijkt dan plots nog wel heel lang wachten op dat vervolg ;) Zin in!

Scharlakenrode magie door Cassandra Clare en Wesley Chu.

Mijn eerste Cassie was Vrouwe Middernacht, na een paar pagina’s was ik verslaafd… Vermoeiend én fijn. Ik moest plots gigantisch veel boeken gaan lezen omdat ik alles wou weten over de wonderlijke wereld van de schaduwjagers. Daar kroop veel tijd in maar ik genoot van elke seconde. Het voordeel was ook dat ik niet op een volgend boek moest wachten, ze waren allemaal al geschreven. Tot ik plots klaar was met De duistere machten; een zwart gat.

Tot nu; want hoera hoera er is een nieuw boek, en het wordt opnieuw een reeks: Vloeken uit het verleden. Met heksenmeester Magnus Bane en zijn vriendje, tevens schaduwjager, Alexander (Alec) Lightwood in de hoofdrollen. An sich is dat al fantastisch; vooral Magnus heeft in vorige boeken al laten zien wat voor een fascinerend, kleurrijk personage hij is. Daarnaast komt Alec voor het eerst ook veel aan bod, wordt zijn karakter verder uitgediept én is dit boek een hart onder de riem van alle LHBTI+-lezers. Geweldige bonus vind ik dit. Meer van dat graag (Een Helen en Aline-reeks?).

Scharlakenrode magie is niet Cassandra’s beste boek, komt dit door de co-auteur Chu? Geen idee. Maar een minder boek van Cassandra is nog altijd een topboek, vergis je niet. Vol spanning, geheimen, misleiding, actie, humor, spitse dialogen én de nodige romantiek. Als schaduwjager-fan moét je dit boek gelezen hebben. Volgens mij is het zelfs een goed instap-boek voor mensen die nog geen enkel boek uit de reeksen lazen.
Ik hoop dat boek 2 van Vloeken uit het verleden snel verschijnt want ook Scharlakenrode magie eindigt met een cliffhanger die je niet ziet aankomen…

Callum Hunt wil geen magiër worden. Al zijn hele leven heeft zijn vader hem gewaarschuwd voor de gevaren van de magië en de manier waarop de Meesters hun leerlingen onderwijzen in het ondergrondse Magisterium.

Callum is nu 12 en moet zijn examen doen om toegelaten te worden tot de school. Hij doet zijn uiterste best om hier niet voor te slagen, maar hij slaagt er niet in om niet te slagen. De magiër Rufus, neemt hem onder zijn hoede. Callum wordt van zijn vader gescheiden en meegenomen naar het ondergrondse Magisterium, een plaats waar zijn vader hem altijd al voor had gewaarschuwd.

Ondanks dat hij de woorden van zijn vader 'je weet niet wat je bent in zijn gedachten blijft horen, voelt Cal zich thuis op de school, ook al is zijn eerste kennismaking met het leren gebruiken van magië niet echt fantastisch, het sorteren van zandkorrels is nou niet direct opwindend. De andere lessen zijn heel wat opwindender, hoort hij van andere kinderen in hun IJzerjaar.

Is Meester Rufus een vriend of een vijand? Kan hij zijn ouders vertrouwen, nu hij weet dat zijn moeders laatste woorden 'dood het kind' waren.

Heeft zijn vader hem al de jaren willen beschermen, of heeft hij tegen hem gelogen?

Als baby is Cal's been verbrijzeld geraakt, en daardoor kan hij moeilijk lopen. Hij is daarom gericht op het leren vliegen.

Er zijn goede ondersteunende personages in het verhaal te vinden. Zijn vrienden zijn geweldig, zeker Tamara. Goede opbouw van de wereld. Dit boek is een goede opzet naar de andere delen van de serie.

Vrouwe Middernacht door Cassandra Clare

Wat een boek! Toen ik de aankondiging las heb ik mij een recensie-exemplaar besteld, het verhaal sprak mij aan al lees ik eigenlijk geen fantasy. Ik kreeg het thuis toegestuurd en de moed zakte me in de schoenen: meer dan 700 pagina’s!?

Maar moedig en plichtsbewust begon ik te lezen, te lezen en kon niet meer stoppen. De wereld van de engelen, schaduwjagers, parabatai,…het zei me allemaal niets én toch was ik verkocht. Even doorbijten en ik voelde me helemaal thuis in een wereld waar ik nooit eerder vertoefde.

Dat komt door Cassandra, zij schrijft zo vlot en boeiend. Haar zinnen sleuren je mee, haar personages sluipen in je hart en je potlood wil zinnen vol poëzie onderlijnen.
“Ze keek naar haar vingers; om de een of andere reden waren ze verstrengeld, alsof ze zo een kooi vormden die haar gevoelens binnen kon houden.”

Emma en haar parabatai Julian, haar beste vrienden Christina, de zussen en broertjes Blackthorn, stuk voor stuk sluit je ze in je hart. En daardoor begrijp je de keuzes die Emma en Julian maken. De wraak die Emma drijft, de verantwoordelijkheid die Julian omringt, en die liefde die verboden is.

Hoewel deze schaduwjagers in een andere wereld leven als de onze worden ze ook door dezelfde dingen geplaagd. -Ze volgen hun eigen Wet, hoewel die niet altijd juist voelt. Maar de wet is de wet, en de wet is hard.- Liefde, verantwoordelijkheidsgevoel, schuldgevoel, beschermingsdrang, …

Emma en haar zoektocht naar de moordenaars van haar ouders, gaan deel uit maken van je leven, ze dolen in je hoofd, beroeren je hart. Dit verhaal gaat om zo veel meer. Cassandra neemt je mee in een wereld vol geweld, wraak, demonen en pijn. Maar ze neemt je ook mee in een wereld vol liefde, vriendschap, opoffering en warmte.
Ik wil zo graag het vervolg lezen én ik haalde alvast een stukje van haar vorige reeks ‘Kronieken van de onderwereld in huis’.
Ik ben vertrokken op een verslavend fantasy pad…

Goed eerste deel van een vierdelige Young Adult serie.

Clary wil het leven van haar moeder redden. Hiervoor moet ze naar Idris, het land van de Schaduwjagers. Clary’s broer Jace wil echter koste wat kost vermijden dat ze naar Idris reist. Wanneer Clary toch in Idris belandt, lijkt niemand blij om haar te zien. Ze roept dan maar de hulp in van Sebastian, een ietwat vreemde Schaduwjager die wel erg in haar geïnteresseerd is...
Derde deel van de fantasyreeks ‘Kronieken van de onderwereld’, niet los te lezen

Aanrader voor liefhebbers van romantische fantasy. Ik kijk alvast uit naar deel 4 'Stad van gevallen engelen'½

Clary’s leven verandert drastisch wanneer ze in een club getuige is van een moord. Drie getatoeëerde jongeren met vreemde wapens vermoorden een andere jongen. Het vreemde aan de hele zaak is dat de vermoorde jongen in het niets verdwijnt en dat zij de enige is die de drie geheimzinnige jongeren kan zien. De jongeren zijn net zo verbaasd als Clary (15) en vertellen haar dat ze schaduwjagers zijn: het is hun taak om demonen op aarde te vermoorden en mensen te beschermen. Dan verdwijnt Clary’s moeder en wordt Clary zelf bijna vermoord door een een demon. Samen met Jace, een van de schaduwjagers, ontdekt ze de waarheid over haar verleden en een verschrikkelijk gevaar dat de aarde en de wereld van de Schaduwjagers bedreigt. Eerste deel van de veelbelovende en spannende fantasyreeks 'Kronieken van de onderwereld'. Het verhaal is erg goed opgebouwd en heeft verschillende sterke plotwendingen, wat de spanning alleen maar opdrijft

Het verhaal van bijna-Nephilim Clary gaat verder in dit tweede deel van de Schaduwjagersreeks van Cassandra Clare. Clary en haar nieuwe vrienden moeten het niet alleen opnieuw opnemen tegen haar vader Valentijn, maar ook tegen de Inquisiteur, die niet gelooft dat ze met een vader als Valentijn aan de juiste kant zouden kunnen staan. Met alle gevolgen vandien. Weerwolven, elfen, vampiers, heksenmeesters en schaduwjagers moeten hun krachten bundelen tegen het demonenleger dat Valentijn heeft opgeroepen, en het is algemeen geweten dat ze normaal gezien niet de beste vriendjes zijn. En dat is waarschijnlijjk nog maar het begin van de ellende.

Opnieuw een prettig weglezend en nooit vervelend boek dat je in één ruk kan uitlezen. Heerlijk toch ook hoe grijs alle personages zijn (versus de zwart-wit simpelheid van de meeste boeken uit hetzelfde genre), dat geeft ze net dat tikkeltje meer geloofwaardigheid en sympathie. Smaakt naar meer.

Tegenwoordig lijken er voor jongeren alleen nog maar bovennatuurlijke jeugdboeken te verschijnen. Nu ben ik wel een grote fan van het genre, maar bij de meeste van die boeken heb ik halverwege de neiging om diagonaal te beginnen lezen en naar het einde door te bladeren om te zien of het echt zo eindigt als ik dacht. Ja dus. Dat is bij deze reeks van Cassandsra Clare gelukkig niet het geval.

Vanaf het moment dat de vijftienjarige Clary er in een discotheek getuige van is hoe een jongen wordt vermoord, is niets meer zoals het hoort. De jongen is immers een demon en er ligt een heel andere wereld verborgen achter de werkelijkheid die wij kennen, als je maar goed genoeg wil kijken. Bovendien blijkt ze niet alleen te stammen uit een gekende familie van Nephilim, schaduwjagers die demonen opsporen en doden, maar ook nog eens de dochter van de beruchte Valentijn, een schaduwjager die de foute kant heeft gekozen. Haar moeder heeft haar al die jaren verborgen weten te houden, maar die zorgeloze jaren lijken voorbij als haar moeder wordt ontvoerd door demonen. Samen met haar vriend Simon en haar nieuwe vrienden bij de schaduwjagers, besluit Clary dat ze niet werkloos kan toezien.

Demonen, weerwolven, vampiers, heksenmeesters ... alle klassieke personages uit de griezelliteratuur maken dan wel hun opwachting, maar de setting is origineel en het verhaal goed geschreven. De personages hebben eveneens een verfrissende lijfelijkheid, iets dat in het genre met zijn smachtende vampierenliefdes à la Twilight wel eens over het hoofd wordt gezien. Er wordt hier ook behoorlijk gesmacht, maar het gaat gelukkig niet vervelen. Daarvoor zijn er teveel andere personages en gebeurt er gewoon te veel. Leuk en verfrissend dus, met genoeg zelfspot van het hoofdpersonage en pit om het verhaal prettig op dreef te houden. Een aanwinst in mijn boekenkast.