Daisy Johnson

In en om elkaar wentelende verhalen op het randje van de folklore, veelal over jonge vrouwen die zich trachten te ontrukken aan hun zompige, zuigende, almaar vragende (vooral mannelijke) omgeving. De beelden gaan aan de loop met de woorden (en soms ook met de verhalen), en omgekeerd, op zodanige wijze dat het niet te ongeloofwaardig wordt. Na verloop van tijd wel loodzwaar: elke bijzin roept een metaforische wereld op, een dubbele bodem, een mythevorming, ... zodat er bij momenten alleen een soort droomwereld overblijft, een wereld zonder bodem, zonder houvast (behalve voor vissen ...)… (meer)