Annie Proulx

Veen, dras, moeras. Door: Annie Proulx.

Wat een boeiend, indrukwekkend, belangrijk boek!

Ik hou van de natuur, ik hou van fietsen. Een paar keer in de week fiets ik door een natuurgebied dat bij hoge waterstanden onder water loopt. Dat doe ik al jaren en zo heb ik het gebied enorm zien evolueren. De aalscholvers en reiger zijn ondertussen mijn vrienden.

Daarom wou ik graag dit non-fictie boek van Proulx lezen. Haar kennen we natuurlijk vooral van haar fictie, met als bekendste (verfilmde) boek: Brokeback Mountain. Veen, dras, moeras is pas haar tweede non-fictie boek. Het is (prachtig) uitgegeven bij De Geus, in de Publiek Ruimte reeks.

Hoewel ik liever fictie lees en hoewel ik van mijzelf geen klimaatboeken meer mag lezen heb ik dit boek enorm graag gelezen; het was poëtisch (geweldige titel ook), meeslepend, boeiend, fascinerend zelfs. Ik heb zo veel bijgeleerd. En hoewel er op elke pagina ontelbaar veel weetjes en feiten worden opgesomd wordt het nergens saai; het is vlot geschreven. Proulx geweldige schrijfstem klinkt er enorm in door, net als haar activistische en optimistische stem.

Want hoewel het helemaal niet goed gaat met onze planeet (en daar blijkt het bijna niet meer bestaan van veen, dras en moeras een belangrijk aandeel in te hebben) is dit geen pessimistisch boek. Mijn angst, als lezer, om besmet te worden met een klimaatdepressie bleek ongegrond. Als we gewoon de natuur wat meer met rust laten kan alles nog goed komen, bijna alles. Het verhaal van de mangroves die uiteindelijk zichzelf gezaaid hebben ontroerde me enorm.

Veen, dras en moeras blijken immens belangrijk te zijn in onze strijd tegen de opwarming van de aarde. Cocaïne, u niet vreemd als u net als ik uit Antwerpen komt, blijkt ook hier een negatief aandeel in te hebben.

Annie Proulx schreef een klimaatboek, een geschiedenisroman, een activistisch pamflet en wetenschappelijk pleidooi, in één. Vlot leesbaar én bij wijlen pure poëzie. Wat kan de wereld mooi zijn…… (meer)

Prachtig boek, heel dik, bijna 800 blz. Overveen gevolgen van de komst van Europeanen naar Noord-Amerika en Canada. De kap van bijna alle bossen, de erosie, de enorme gevolgen voor de oorspronkelijke bewoners. De arrogantie van de kolonisten, dit allemaal aan de hand van verhalen over 2 families, beide afkomstig uit Frankrijk, gevlucht voor honger en ellende in 1680 ongeveer. De een wordt een grootgrondbezitter met enorme bezittingen aan hout, ook wordt door hen een enorm deel van de Kauri bossen in Nieuw Zeeland opgekocht en gekapt zodat wat verblijft van eeuwenoude bossen een enorm kaal en modderig land is. Toch blijven alle personen ook gewone mensen met pijn en verdriet en leuke dingen. Het verhaal eindigt in onze eeuw, als de nazaten zich bewust worden van alle gevolgen voor de aarde en proberen toch iets van de bossen te herplanten en herstellen.… (meer)

Ofwel ben je weg van dit boek en hou je van ijswinden en bomen en bossen en kruiden en het ontrafelen van de draden van die voorouders, nageslacht, familiekruisingen samenbinden, van hout in al zijn vormen. Indien niet, begin er niet aan. Beklijvend verhaal van twee Franse houthakkers die wroeten om een leefbaar bestaan op te bouwen. René Sel is gegrepen voor ontzag voor de immense bossen en de indianen, meer dan wie meesters in het bewaren en bewaken van het ecologisch evenwicht, Charles Ducquet is een koel en sluw berekenaar, puur uit op winst, de immense wouden lijken een oeverloos te plunderen goudmijn. Het wel en wee van de diverse generaties, hoe hun wegen en belangen kruisen en domineren, hoe vernielzucht en onrespectvol omgaan met wat leeft tot onleefbaarheid van de planeet zal leiden. Rode draad naast de liefde voor oerbossen is de meedoogeloosheid waarmee indianen en houtarbeiders opgeofferd worden aan land- en winsthonger.… (meer)