Pittig geschreven! ( )

Een boek dat je niet loslaat tot je weet wat er nu eigenlijk gebeurd is. Ik vond wel dat er iets teveel dingen toevallig op dezelfde tijd of plaats gebeurden - een schrijver zou eigenlijk met minder toeval toe moeten kunnen. ( )

Moeder en dochter Loes wonen samen met de Luco’s, twee inwonende mannen in een oude pastorie. Alle kinderen uit het dorp zijn welkom om er te spelen. Als de moeder wegens moord tot gevangenisstraf wordt veroordeeld, blijft niets meer hetzelfde. Loes was al een buitenbeentje op school door haar dyslexie, maar wordt nu helemaal het mikpunt van haar klasgenoten. Wanneer de moeder vrijkomt, ziet het gezin zich gedwongen te verhuizen naar een afgelegen plek op een Schots eiland. De moeder kan er niet gewend raken en vertrekt. Op haar achttiende keert Loes terug naar Nederland om te studeren, ze ziet haar moeder op de televisie in een documentaire over de Bijlmergevangenis waar zij werkt en besluit haar te bezoeken. De schokkende waarheid komt aan het licht.
Het blijft tot het laatst onduidelijk wie de moord werkelijk heeft gepleegd en wat het motief was. Alle betrokkenen zijn op hun manier medeschuldig en de lezer wordt steeds op het verkeerde been gezet. Er wordt aangetoond wat een duister geheim met een familie kan doen, ze zijn tot elkaar veroordeeld, maar het drijft ze ook uit elkaar, ze hebben schuldgevoelens en kunnen moeilijk met elkaar communiceren.
De 26 hoofdstukken van het boek verwijzen naar de letters van het alfabet, zoals “A is een aardbei”, “Z is een zwaard”, het woord sluit aan bij de inhoud van het betreffende hoofdstuk en komt er ook in terug. Het boek is ingedeeld in drie delen, we volgen Loes op haar zesde, twaalfde en achttiende jaar. Het blijft spannend tot het einde. ( )

Helemaal Dorrestein, een mysterie, bijzondere karakters en zeer onverwachte plotwendingen. Kon het boek niet wegleggen, weer zo spannend ( )