Merkwaardig boek, het verhaal is erg simpel. Een oudere man, een ambtenaar, krijgt bezoek van een vrouw die hem vraagt haar te helpen aan een verblijfsvergunning. Het is 1943, in Boedapest. Zij is een Finse, ze heet Aino Laine, dat betekent Ene Golf. Ze is haar ouderlijk huis kwijtgeraakt door een bombardement. Ze lijkt als 2 druppels water op de geliefde Ili van de man, die zelfmoord heeft geplaagd. Deze Ili was de geliefde ook van een professor in de chemie. Deze professor heet Aino doorgestuurd naar de man. Ze gaan samen naar de opera en beleven een vreemde avond samen in het huis van de man. Deze wil eigenlijk dat ze bij hem blijf5, zijn geliefde is teruggekeerd. uiteindelijk gaat ze toch weg. Het hele verhaal is eigenlijk een eenzijdige dialoog. De man praat, tegen zichzelf en tegen Aino, over de liefde, het leven, de oorlog. Allemaal filosofisch, in erg lange zinne, soms moeilijk te volgen maar steeds zo intrigerend dat ik wel door las. Toch indrukwekkend. ( )

Een vrouw komt het kantoor van een hoge ambtenaar binnen op het moment dat hij een belangrijk besluit heeft geformuleerd dat verband houdt met de oorlog. De vrouw is het evenbeeld van zijn overleden geliefde. Toeval? Lotsbestemming? Is elk mens zo uniek als hij/zij denkt?

Erg moeilijk te begrijpen. Hij schrijft wel mooi. De Volkskrant is enthousiast: http://kunst.volkskrant.nl/boeken/recensie/9789028423107/de_meeuw/mE3A1rai

Goed uitgewerkte bespiegelingen, naar God wordt wat teveel verwezen, maar je kan er een universele van maken... ( )