Carlo Emilio Gadda (1893–1973)

Gadda serveert met dit boek niet meteen makkelijk leesvoer. Ik wist lang niet goed wat ervan te denken. Wie denkt hiermee een detectiveroman te zullen lezen, moet toch nog een tweede keer nadenken. Het boek start wel met een misdrijf in het Rome van de beginjaren van het fascistisch regime en met commissaris Ingravallo die de zaak krijgt toegewezen, maar daar houdt elke vergelijking met een detectiveroman ook op. Gadda neemt de lezer mee in een wervelend relaas over verschillende personages doorheen uiteenlopende locaties.
Het lezen van dit boek was voor mij bij momenten zoals het luisteren naar duizelingwekkende aria's van een belcanto opera. Lees dit boek niet voor het verhaal dat er niet echt is, maar vooral voor het pure plezier van de excuberante taal van Gadda die het meermaals niet kan laten op snijdende kritiek te uiten op het fascistisch regime en zijn leiders.… (meer)

Gadda maakt het zijn lezer echt niet gemakkelijk. Niet alleen maakt hij van een ogenschijnlijk simpel misdaadverhaal een onontwarbaar kluwen van nevenverhalen, hij verpakt dit ook in een exuberante taal en stijl, zodat je wel het noorden kwijt moet raken. Om de intrige is het hem dus duidelijk niet te doen. Blijft over: een evocatie van het schijnheilig proper-moderne Rome van Mussolini en een impressie van de grillige, absurdistische, morsige complexiteit van het leven. Regelmatig word je van je sokken geblazen door alweer een plastische vergelijking of geniale metafoor, maar regelmatig verliest Gadda zich ook in dit spel. Gemengde gevoelens dus, maar toch respect!… (meer)