Benoîte GroultBesprekingen

Twee Franse zussen houden allebei een dagboek bij, tijdens de Tweede Wereldoorlog, Frankrijk, 1940-1945

Een oudere schrijfster legt zich niet zonder meer neer bij de gebreken van de ouderdom.
Prachtig boek, met humoristische en gevoelige overdenkingen over feminisme, man-vrouw-verhouding, ouder worden, relaties en de dood.

Autobiografisch relaas van de feministische, Franse, schrijfster Benoîte Groult (1920-...)

Ik weet niet goed hoe ik mijn reactie op dit boek best kan beschrijven. Ik kan niet zeggen dat het me koud laat, absoluut niet. Alleen al het feit dat ik een hartsgrondige hekel heb gekregen aan George vertelt me dat het boek me geraakt heeft, maar ik ben er ook niet wild van.Ik kan absoluut geen begrip opbrengen voor 'George ZonderS'. De manier waarop zij met deze relatie omgaat schreeuwt uit dat Gauvain niet goed genoeg is voor haar dat zij niets dan lust en tijdelijke verliefdheid kan opbrengen voor die man. Ik begrijp haar excuses absoluut niet en Groult slaagt er ook niet in om ze begrijpelijk te maken in mijn ogen. Het is moeilijk om een relatie tussen twee verschillende werelden gaande te houden, maar met liefde en doorzettingsvermogen lukt dat. De scènes waarin George zich amper over haar walging voor Disney kan zetten, ondanks het feit dat Gauvain dit nu wel eens leuk vindt, doen me gruwelen. Dit is geen liefde, dit is een verhaaltje van een geletterde vrouw die zich verveelt in haar eigen leven een een welwillend slachtoffer zoekt.
Misschien niet het beste boek dat ik ooit gelezen heb, maar Groult is er toch maar in geslaagd me enorm kwaad te krijgen. ;)

Prachtig,om nog eens te lezen, hoe de liefde zo lang kan duren.

Op een dag ontmoet Marion een woest aantrekkelijke Ier, Brian. Ze stort zich in een gepassioneerde affaire, ook tegen haar eigen verwachtingen in. Ze had zich jaren geleden al neergelegd bij het feit dat haar huwelijk niet zo gelijkwaardig was als ze van tevoren had gehoopt, en dat trouw zijn iets anders betekent voor mannen dan voor vrouwen. Maar nu, met Brian, gaan de verhoudingen langzaam schuiven.

Marions moeder Alice, ooit voorvechtster op het gebied van de vrouwen-emancipatie, heeft zo haar eigen problemen. Ze is in de tachtig, maar verwerpt ze het idee dat ze ‘te oud’ zou zijn. Te oud om pittige stukken voor een vrouwenblad te schrijven, te oud om een computer aan te schaffen, te oud om haar kleinkinderen goed te begrijpen… Ze weigert zich door haar leeftijd te laten hinderen, ondanks alle hindernissen die de moderne tijd met zich meebrengt.

Op adembenemende wijze vertelt Benoîte Groult het verhaal van deze twee krachtige vrouwen, die de lef hebben om hun lot in eigen hand te nemen