Arturo Pérez-Reverte

Max Costa leidt op zijn 64e in Sorrento een rustig bestaan als particulier chauffeur. Zijn dubbelleven als danser/oplichter met als werkterrein de harten en juwelen van bemiddelde dames is gestopt. De escapades in 1928 en 1937 met Mecha Inzunza (en haar te gelde gemaakte parelcollier): louter herinneringen. Als hij haar in 1967 weer tegenkomt in Italië als moeder van een schaakgrootmeester hebben de spoken uit het verleden een verrassing voor hem in petto. De auteur (Cartagena, 1951) was jarenlang oorlogscorrespondent voor hij zich ontwikkelde tot de meest vertaalde en bekroonde Spaanse auteur. Hij heeft zo’n twintig titels op zijn naam staan, waaronder de bestsellerreeks rond kapitein Alatriste. Ouderwets spannend boek rond thema’s als passie en verraad en de schaduwzijden van het menselijk bestaan.… (meer)

Historische roman die begint als een detectiveverhaal in het belegerde Cadiz in 1811 om dan snel uit te waaieren in een zestal verhaallijnen. Bij sommige is het al snel duidelijk hoe ze zullen samen komen, voor andere is het minder evident. Halverwege dreigt de roman in te zakken als een soufflé: de verhalen kabbelen maar voort, het ene al wat onderhoudender dan het andere, maar het geheel verliest focus en als lezer vraag je je af of het allemaal wel ergens naar toe zal leiden. Naarmate het einde nadert - in meer dan één opzicht overigens - herpakt Pérez-Reverte zich en krijgt het boek weer vaart.

Pérez-Reverte heeft zich duidelijk goed gedocumenteerd: enige kennis van ballistiek, wapenkunde en - vooral - scheepvaartterminologie is aangewezen. Het verhaal is wat minder aanschouwelijk voor wie het verschil tussen een brik en een kotter niet kent, al zal dat de pret niet drukken. Het heeft ook wat absurdistische trekjes, niet in het minst door de pogingen van de Fransen om Cadiz in puin te schieten. Pogingen die meestal eindigen met een slag in het water - letterlijk dan - en de inwoners van de havenstad dan ook onverschillig laten.

Met Tizón heeft Pérez-Reverte een van de meest opmerkelijke speurders uit de literatuur gecreëerd, een man die wel op een bijzonder eigenzinnige manier op zoek gaat naar een moordenaar. De meeste personages in de roman worden netjes getekend, de een al wat uitgebreider dan de ander. Alleen Tizón en Lolita Palma – de vrouw aan het hoofd van een van de handelshuizen in de stad – ga je in de loop van het verhaal met andere ogen bekijken.

Knap vakwerk, dat net iets minder dik had mogen zijn.… (meer)