Karina Schaapman

Karina en haar Indische moeder zijn anders. Ze wonen met z'n tweeën, ze hebben een donkere huid, zijn afhankelijk van de Sociale Dienst en eten rijst in plats van brood. In het Leiden van de jaren zestig laten de buren er weinig misverstand over bestaan: ze moeten oprotten, terug naar hun eigen land.
Als haar moeder een verhouding krijgt met een circusdirecteur, breekt voor Karina een nieuw leven aan. Ze voelt zich thuis in de woonwagens, tussen de artiesten en de dieren. Dan gebeurt er iets rampzaligs: haar moeder wordt ernstig ziek. Maandenlang ligt zij in het ziekenhuis. Al die tijd staat de dertienjarige Karina er alleen voor. Uiteindelijk wordt ze in huis geplaatst bij haar vader, die zij nog nooit gezien heeft. Karina vlucht, en komt achtereenvolgens terecht in de kraakscene van Den Bosch, de entourage van Herman Brood en het turbulente nachtleven van Amsterdam.
Via verschillende omwegen lukt het haar twintig jaar later eindelijk het beeld van haar moeder te completeren - en daarmee haar eigen verleden onder ogen te zien.
Zonder moeder is een hartverscheurend verhaal van liefde en verwaarlozing, en van leven met geheimen, maar het is ook een buitengewoon vitaal verhaal van veerkracht, seks en rock 'n' roll. In een bedrieglijk eenvoudige, onomwonden stijl beschrijft Karina Schaapman haar leven tegen de achtergrond van het Nederland van de jaren zestig tot nu. Het is het verhaal van de vrouw die in het circus één ding leerde: maak gebruik van je kracht, want the show must go on.
Karina Schaapman zit voor de PvdA in de gemeenteraad van Amsterdam. In 2000 publiceerde zij Schoolstrijd, waarmee zij duidelijk maakte dat goed onderwijs in Nederland niet vanzelfsprekend is.
Recensie(s)

Autobiografie van een Nederlandse vrouw (geboren in 1960) van Indische komaf. Ze groeit op in het Leiden van de jaren zestig, waar haar moeder en zijzelf (de vader is sedert de geboorte al buiten beeld geraakt) een buitenbeentje vormen. Als ze dertien is, wordt haar moeder ernstig ziek en wordt ze bij haar vader, die ze nooit heeft ontmoet, in huis geplaatst. Ze ontvlucht hem en belandt uiteindelijk via enkele omwegen bij de Amsterdamse Satanskerk. Haar verslaving aan drank en drugs bekostigt ze door als prostituee te werken. Uiteindelijk weet ze weer greep te krijgen op haar leven en ziet ze zichzelf onder ogen. De schrijfster is op het ogenblik actief als gemeenteraadslid voor de PvdA in Amsterdam. Haar autobiografie, vormgegeven als een dagboek, is openhartig en daardoor onthutsend; geen detail, hoe pijnlijk en ontluisterend ook, blijft ongenoemd.… (meer)

Deel twee van Het Muizenhuis. Wederom zijn muizen Julia en Sam hoofdpersonen in de verhaaltjes van dit boek. Hoewel iets beter geschreven dan het vorige, is de schrijfstijl niet de reden om deze boeken te pakken. De hoofdletters bij SUPER en REUZE zijn nog niet verdwenen. De verhalen in dit boek, als ook in het vorige, lijken niet aan te sluiten bij de plaatjes. Ik heb me afgevraagd hoe dat komt. Ik denk omdat de foto's van het geheel door Schaapman gemaakte huis zoveel meer oproepen (geheimzinnigheid, geborgenheid, nieuwsgierigheid, nostalgie) dan de verhalen.

Dus pak je deze boeken vanwege de plaatjes, vol nostalgie en hang naar geborgenheid, een veiliger, gezelliger wereld. Je wil op zoek naar mooie details en eigen ontdekkingen. Het Muizenhuis moet een beetje van jou worden. Je wil je eigen fantastie erop loslaten

UIteraard las ik dit boek voor aan mijn kinderen (4 en 7). De 7-jarige vindt het erg leuk. De 4-jarige wil naar de volgende bladzij als hij uitgekeken is en dat is vaak eerder dan een verhaal uit is. Hij tolereert dat ik het voorlees, maar pakt het boek niet zelf.… (meer)