Miklós Vámos

Halverwege het boek gestopt. Het kon niet echt boeien.

Sinds Konrad en Marai worden momenteel steeds meer hedendaagse Hongaarse werken vertaald. Zo ook deze roman, die als familiekroniek afgezet tegen de Hongaarse geschiedenis tegelijk ook past in de Hongaarse traditie, waarin de literatuur vooral het eigen land en de eigen geschiedenis als onderwerp heeft. Deze kroniek is bijna een epos en beschrijft vele generaties vaders van het jaar 1705 tot voorbij 1996, hun verhoudingen tot de maatschappij en hun eigenzinnigheden. Doordat de roman vooral het lot van de burgers in woelige tijden beschrijft, krijgt de lezer een nieuwe kijk op tal van historische gebeurtenissen. Het aantrekkelijke van dit boek vormen de "magisch-realistische" elementen: de personages lijken de gedachten van hun eerdere verwanten te kunnen lezen, zij "herinneren" zich zo als het ware de persoonlijke geschiedenis van hun voorvaderen, waardoor ook de lezer telkens weer herinnerd wordt aan wat hij al eerder heeft gelezen. Ook door de ongewone levensverhalen, het telkens weer op onverklaarbare wijze in leven blijven van de hoofdrolspelers en het fraaie, soms vervreemdend ouderwetse, taalgebruik weet het boek te boeien en ontstijgt het de term familiekroniek.… (meer)