Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde?

In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage...

Zalig uiteinde meneer Lisowski is een kort winterverhaal. Deze persoon woont ook in een bejaardenhuis en merkt dat hij dementerend is. Hij wil euthanasie en bewandelt daar alle mogelijke officiële wegen toe, maar een zacht levenseinde zit er voor hem niet in. Dus bereidt hij zijn hardere levenseinde voor, en wel minutieus. Zijn laatste persoonlijke bezittingen naar de vuilnis, de laatste 300 euro naar het dieren-asyl, de goudvis in het aquarium, de route naar het dak voorbereid. Bijna houdt een Turkse schoonmaker hem tegen. Het is heel precies en droog opgeschreven. Geen sprake van golven emoties of wanhoop.

Over de eenzaamheid in het bejaardenhuis. En van het einde van het leven. In zijn eerste (dag)boek schrijft Hendrik Groen over een vriendenclubje in dat bejaardenoord, die samen leuke dingen doen en voor elkaar zorgen, en dat veel andere bewoners stinkend jaloers zijn. Deze meneer Lisowski noemt het clubje een keer, maar hij hoort er duidelijk níet bij.

Gratis boekje ter promotie van het andere boek van Hendrik Groen. Zalig Uiteinde is een winterverhaal, als je het boekje omdraait kan je de eerste hoofdstukken van Pogingen iets van het leven te maken lezen. Het boekje heeft geen ISBN.