Prachtig verhaal over een jongen en een meisje die leren duiven trainen om berichten over te brengen rond de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog. Het verhaal wordt verteld door het kind van hen. Een in alle opzichten wonderlijk en soms bijna sprookjesachtig verhaal, prachtig verteld!

Het diepgewortelde verlangen een thuis te vinden, en het instinct altijd naar huis terug te keren. ( )

In deze nieuwe roman weeft de Israëlische schrijver Meir Shalev vernuftig een aantal verhalen in elkaar. Van Jaïr Mendelson, een toeristengids die vogelaars rondleidt, zijn vrouw Liora, oude geliefde Tirtsa Fried, maar vooral dat van zijn ouders. Het leven van duivenmelkers loopt als rode draad door het boek. Wat postduiven en mensen bindt, het weer terugwillen naar huis, 'Dag huis' zeggen brengt Shalev schitterend bij elkaar. De in de onafhankelijkheidsoorlog van 1948 gestorven duivenmelker 'de baby' geeft met een laatste lossing letterlijk zijn leven door, zodat Jaïr geboren kan worden. Uiteraard meesterlijk in elkaar gezet, evenals de tragikomische lotgevallen van de doktoren en aannemers in de families, waarbij het geluk telkens letterlijk een handje geholpen wordt. Des te tragischer zijn dan de laatste pagina's van het boek, waarin alle spanning en slotakkoorden als het ware vervliegen en deze bijzondere geschiedenis teruggeplaatst wordt in de tijd, wat achteloos omgezien wordt. Opnieuw een meesterwerk van Shalev! ( )

Mooi geschreven verhaal maar zo af en toe een beetje te fantasievol.

prachtig liefdesverhaal. veel geleerd over postduiven.