Als fan van donkere sferen had ik gedacht wel lyrisch te worden van dit derde deel in The Lionwolf Trilogy. Maar ik kwam bedrogen uit.
Het boek is donker maar niet heel erg donker. Het kwam op mij eerder nogal vlak over. De wezens waar het om gaat kennen geen passie, zij handelen in de tijd en dat is het.
Tijd vind ik ook een probleem in het boek omdat er dan weer 5 eeuwen voorbij zijn gegaan, dan weer ergens 8 jaar. Het maakte dat ik me nergens aan ging hechten.
De vele personages werden steeds meer een probleem omdat ik zo moeilijk uit elkaar kon houden. Ze waren niet specifiek van zichzelf genoeg om zich van anderen te onderscheiden behalve de hoofdpersoon, Lionwolf.
Dit derde deel maakt wel dat het verhaal dat in deel 1 gestart is nu echt tot een eind is gekomen. Als lezer weet je na door al die bladzijden heen te zijn geworsteld waar het allemaal om draaide. Dat geeft een beetje bevrediging maar weegt niet op tegen de vele uren dat ik geen flauw idee had wat ik nu eigenlijk aan het lezen was.
Maar het kan ook wel aan mij liggen en wie weet, ben ik het genre fantasy wel moe. ( )