Lieve Joris, heeft veel gereisd en over die reizen geschreven. Ze is in de Golfstaten geweest, ze heeft een verslag geschreven van de revolutie in Hongarije, ze heeft bij een Syrische vrouw in Damascus verbleven en ze heeft een boek over Mali geschreven. Maar het land dat haar het meeste trekt is toch wel het voormalig Belgische Kongo, later Zaïre geheten en nu weer gewoon Kongo. Haar eerste reis naar de Kongo maakte Lieve Joris toen ze op zoek ging naar de laatste restanten die van de Belgische overheersing waren overgebleven.
"De hoogvlaktes" is een verslag van een voettocht van 5 weken door dit afgelegen gebied in het oostelijk deel van Kongo. Er gebeurt niet veel tijdens de reis, maar wel krijg je als lezer een beeld van hoe de mensen hier leven. Vrienden van Lieve Joris waarschuwden haar voor deze tocht: "Wal ga je daar doen? Er valt bij ons niets te beleven. Mensen lopen weggedoken in hun kraag door de heuvels en kruipen om vier uur al in bed van verveling." De waarschuwingen van mijn vrienden in het dal echoden in mijn oor. Je kon hier maar beter in beweging blijven, want zodra je halt hield, viel de tijd stil. Niemand had mij nodig, integendeel, ik stoorde: ik droeg geen paan, hield mijn wandelstok in mijn linkerhand, gaf geen getuigenis van mijn geloof, kwam geen molen of medicijnen brengen noch projecten opzetten of beurzen uitdelen - ja, wat deed ik hier eigenlijk? (blz 120).
Ik heb Lieve Joris een keer ontmoet toen ze een lezing gaf bij de boekhandel Broese in Utrecht, zo'n 5 jaar geleden. Op mijn vraag naar wie haar literaire voorbeelden waren noemde ze V.S. Naipaul en de Pool Ryszard Kapuscinski. Ook gaf ze aan nooit last van heimwee te hebben.
Als je het werk van Lieve Joris nog niet kent, dan zou ik niet met "De hoogvlaktes" beginnen, maar met een van haar eerdere boeken over Kongo, zoals "Terug naar Kongo" of "De dans van de luipaard". Het boek lijkt misschien niet zo interessant, maar het is een mooie stijl geschreven en geeft een goede aanvulling op haar overige boeken. ( )