Een vroege Hollinghurst (zijn tweede). Dit was de eerste die ik in het Nederlands las, en niet las maar hoorde, en die daardoo erg lang duurde: deze factoren maakten dat ik dit boek niet helemaal naar waarde kan schatten, en dat zeker m de structuur niet helemaal tot me is doorgedrongen. Edward Mannings 33 jaar oud vertrekt in het begin van de jaren '90 uit het VK naar Brugge om Engelse les te geven aan twee jongens van 17. Op een ervan, Luc, (omgekeerd cul) is hij al bij voorbaat smoorverliefd. Al vanaf dag één stort Edward zich in het homoleven. Hij hoereertoveral in het rond: kroeg, park, zwembad. Begint een enigszins serieuze relatie met een allochtone havenarbeider, en een uitgesproken los-vaste verhouding met Matt die schaamteloos is, zijn geld verdient met virtueel koppelen en de verkoop van gedragen mannenondergoed. Bij alle seks, die ook nog gepaard gaat met heel wat drank, blijft zijn obsessie voor Luc het centrum van zijn bestaan. De jongen, die van school gestuurd is vanwege een duistere nacht die hij met een aantal arbeiders op een schip heeft doorgebracht, geeft niet zo sjoege. Maar Edward komt hem en zijn hartsvrienden Patrick en Sibille wel geregeld tegen. Eenmaal rijdt met hem zelfs naar een badplaats aan de Noord-Franse kust waar de 3 een weekend , mag zij een doorbrengen om ze vanuit het buurhuis te bespieden en zich op Luc af te trekken. De andere jongen, Marcel, is niet zo aantrekkelijk, saai en trager, maar hij brengt Edward wel in contact met Paul die de directeur is het Edgard Orst-museum, een Belgische schilder die wel wat lijkt op Ensor en Khnopf. Het wordt verricht ook werk voor Paul en helpt hem de catalogus af te maken die totaal vastgelopen was. Gesprekken en bespiegelingen over kunst, maar ook herinneringen van Paul over de Duitse bezetting, zijn homoseksuele jeugdervaringen (nu is hij “gewoon“ getrouwd) en wat hij voelt als zijn verraad van Orst. In een tweede deel gaat Edward terug naar de plaats waar hij vandaan komt, om zijn eerste liefde te begraven die bij een tragisch (maar bijna komisch) auto-ongeluk omgekomen. Hij deed met zijn vriend in antiek. Terugblik op Edwards jeugd en zijn seksuele ontwaken. In het derde deel komen de gebeurtenissen in een stroomversnelling, Luc, Patrick en Sibille komen drinken in de homokroeg, er is een wrijving, na eindeloos prickteasen gebeurt het tussen Luc en Edward. Daarna verdwijnt de jongen spoorloos. Individuele zoektochten en verwijten van de protagonisten tegen elkaar, schijnbaar tegenstrijdige bekentenissen en onthullingen. Een open einde.
Het bovenstaande laat niet zien wat ik zo goed aan het boek vond: ofschoon de vertaling mij de eerste paar 100 bladzijden geregeld de plank net mis leek te slaan, vond ik de rest wel een rehabilitatie. De beschrijvingen van seksuele spanning en seksuele situaties vond ik zeer realistisch, herkenbaar en meeslepend (veel Engelse lezers klagen dat de homoboeken altijd seks moeten hebben zonder zich te realiseren dat heteroboeken altijd seks moeten hebben). Maar ook de weemoedige terugblik op Edwards jeugd met een vader die professioneel zong, een dorp waar de wereld nog onbedorven leek en zijn al jong ontluikende gevoelsleven zijn meesterlijk. De obsessie voor Luc en de onophoudelijke zoektocht naar sekscontacten zijn twee kanten van dezelfde medaille: het mateloze verlangen naar de ene geliefde dat nooit vervuld kan worden. Concessies zoals een vaste verhouding met zijn havenarbeider of zoals zijn jeugdliefde Dawn deed met vriend in een burgermansbestaan doet Edward niet. De rol van het thema van de schilder die blind wordt en uiteindelijk alleen nog witte doeken schildert kon ik niet helemaal peilen, maar zeker is dat ook daar de verdwenen geliefde van de schilder die de zee in zwom en nooit terugkeerde essentieel is. Natuurlijk zit het boek ook vol subtiele kruisverwijzingen en verbanden zoals je van Hollinghurst verwacht. ( )

Ondanks de prachtige stijl en de dwarsverbanden raakte ik verveeld in de loop van het eerste deel: die oppervlakkige Edward met zijn doelloze dagen en gesmacht naar een onbereikbare leerling... Maar het tweede deel trok me helemaal naar binnen. Edward reist dan vanuit Brugge, waar hij lesgeeft, terug naar zijn geboortestadje in Kent voor een begrafenis. Ondertussen daalt hij af in jeugdherinneringen, zijn eerste liefde, toen alles nog glom en zinderde, zonder de doem van verlepte jeugd en gefnuikte ambities.

In het derde en laatste deel keerde de verveling gedeeltelijk terug, of misschien voelde ik geheel naar de bedoeling van de schrijver de leegte in Edwards leven. Het einde, met een verdwijning en een zoektocht, was behoorlijk spannend. Die verdwijning wordt overigens wel wat kil afgehandeld, over het effect op de ouders van de verdwenen adolescent (die toch in het voorgaande een flinke rol spelen in het verhaal) horen we bijvoorbeeld niets meer. Maar alle mitsen en maren ten spijt: toch een heel mooi en indringend boek, over verlies en ondoorgrondelijkheid en de subtiele, grappige en vileine radertjes in menselijke communicatie. ( )