De moorden, het 'allereerste detectiveverhaal', met z'n Holmes/Poirot-voorloper Dupin en diens ongeziene deductieve vermogens, is wellicht net dat verhaal dat zich het minst van al Poes vertellingen tot verstripping leent.
Juist omdat de (relatieve) magie van het verhaal steunt op het kortzichtige zoeken van de lezer zelf, die met behulp van de erg schaarse informatie al evenzeer als het Parijse commissariaat in het duister tast. De nogal fantasieloze invulling van Clod en Ceka, opnieuw zo braaf en gladjes, is spanningsloos en karakterloos. Alleen wie binnen een half uur een boekbespreking moet af hebben en niet zo gauw het verzamelde werk van E.A. Poe binnen handbereik heeft is hier mee gediend.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2010/02/de-moorden-in-de-rue-morgue.html ( )