Na Red Mars waarin de eerste mensen komen om Mars te koloniseren, zijn in dit tweede deel, Green Mars, verschillende partijen bezig om Mars te terravormen oftewel het oppervlakte geschikt te maken zodat mensen daar kunnen wonen. De verschillende partijen bestaan onder andere uit de eerste kolonisten, de genetisch gemanipuleerde kinderen geboren op Mars, immigranten van Aarde en grote multinationals. Ieder met een eigen politiek belang en ideeën over hoe de terravorming zou moeten plaatsvinden. Tegelijkertijd breekt er op Aarde een wereldoorlog uit die uitloopt op grote natuurrampen.

Genoeg te beleven zou je zeggen. Maar op een of andere manier vond ik van die meer dan zeshonderd pagina's er zo'n vierhonderd te veel. De schrijver heeft zeker verstand van biologie, ecosystemen en politiek maar voor mij hoeft dat niet allemaal in zo'n groot detail uitgemeten te worden. Het maakt dat het verhaal onpersoonlijker wordt en ook de personages oppervlakkiger ondanks dat ze behoorlijk wat aandacht krijgen.


Elk hoofdstuk (er zijn er tien) is geschreven vanuit een ander personage. Dit maakt het wel levendiger en worden bepaalde inzichten begrijpelijker.

Maar de echte reden waarom ik door bleef lezen was omdat ik dan even op Mars kon zijn. In die zin is het wel zo geloofwaardig dat het een onvergetelijke ervaring oproept waarbij ik mij allerlei vragen over het leven op Mars ging stellen en bedacht hoe ik mij daar in al dat politiek gekonkel zou gedragen. ( )